Μεταξύ των οδοντοκυττάρων κητωδών βρίσκουμε το Λευκή φάλαινα. Το επιστημονικό του όνομα είναι Delphinacterus leucas. Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει περισσότερο είναι το λευκό χρώμα του δέρματος του. Αποκτηθεί όταν έχει φτάσει στη λήξη. Κατά τη γέννηση είναι γκρι ή ακόμη και ανοιχτό καφέ. Έχουν επίσης άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που θα δούμε σε αυτό το άρθρο και τα καθιστούν κάπως περίεργα είδη.
Θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη λευκή φάλαινα; Εδώ σας λέμε τα πάντα.
Κύρια χαρακτηριστικά
Μεταξύ των χαρακτηριστικών του που το κάνουν διαφορετικό από άλλες φάλαινες, έχουμε ότι δεν έχει μπροστινό πτερύγιο ή ογκώδη και στιβαρή εμφάνιση. Συνήθως σχηματίζουν ομάδες 10 ατόμων και το καλοκαίρι μαζεύονται πολλά ακόμη. Η ικανότητά τους να κολυμπήσουν είναι αρκετά κακή, αλλά το αντισταθμίζουν με τη δυνατότητα να βουτήξουν σε βάθος έως και 700 μέτρα. Είναι ένα είδος με ελκυστική ομορφιά.
Η διάρκεια ζωής του είναι αρκετά μεγάλη, φτάνοντας στην ηλικία των 30 περίπου. Η ηλικία σας καθορίζεται από την ποσότητα τσιμέντου που σχηματίζεται στα δόντια σας. Λίγο πολύ, συνήθως καλλιεργεί δύο στρώματα τσιμέντου το χρόνο, οπότε, ανάλογα με τα στρώματα που έχει, η ηλικία μπορεί να εκτιμηθεί περισσότερο.
Τα αρσενικά μεγαλώνουν 25% μεγαλύτερα από τα θηλυκά. Τείνουν να είναι πιο στιβαρά, ώστε να διαφοροποιούνται σχετικά εύκολα. Μπορούν να έχουν μήκος μεταξύ 3,5 και 5,5 μέτρων, ενώ ένα θηλυκό φτάνει μόνο μεταξύ 3 και 4 μέτρων. Τα ενήλικα αρσενικά ζυγίζουν μεταξύ 1.100 και 1.600 κιλά, ενώ τα θηλυκά ζυγίζουν μόνο από 700 έως 1.200 κιλά.
Η λευκή φάλαινα έχει μια περίοδο ανάπτυξης που διαρκεί μέχρι να φτάσει τα 10 της χρόνια. Κανονικά σε αυτήν την ηλικία έχουν ήδη φτάσει στο μέγιστο μέγεθος τους. Όντας τόσο στιβαρό, μπορείτε να δείτε μερικές πτυχώσεις λίπους κατά μήκος της κοιλιάς. Αυτό το στρώμα λίπους τους βοηθά να ελέγχουν τη θερμοκρασία σε περιοχές της Αρκτικής όπου είναι πιο κρύα.
Αυτό το χρώμα τείνει να αλλάξει το δέρμα τους ανάλογα με τις εποχές γιατί τους βοηθά να καμουφλάρετε με το ίδιο χρώμα με το χιόνι.
Χρήση των αισθήσεων
Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό αυτού του τύπου φάλαινας είναι ότι έχει μια πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση όρασης. Από το νερό δεν μπορεί να δει αλλά στο νερό μπορεί να δει πολύ καλά ακόμη και στο σκοτάδι.
Τα μάτια είναι ικανά να εκκρίνουν μια ζελατινώδη ουσία ικανή να την προστατεύσει από πιθανά βακτήρια που μπορούν να προσβάλουν και μύκητες. Με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνει να τα διατηρεί καλά λιπανμένα και καθαρά από κάθε εξωτερικό παράγοντα. Η ικανότητα ακοής του είναι επίσης αρκετά υψηλή. Είναι ικανό να ακούει στην περιοχή από 1,2 έως 120 Khz. Σε σύγκριση με ένα κανονικό άτομο, είναι μεταξύ 0,2 και 20 Khz.
Αυτή η φάλαινα έχει την τάση να είναι σε θέση να δημιουργήσει φυσική επαφή με άλλα δείγματα του ίδιου είδους. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι το άγγιγμά τους είναι αρκετά ευαίσθητο και ότι αισθάνονται ασφαλείς όταν περιστοιχίζονται από άλλα άτομα του ίδιου είδους. Παρά το ότι έχουν ένα στρώμα λίπους που τους προστατεύει, είπε ότι το λίπος δεν τον κάνει να χάσει την ικανότητα να αγγίξει.
Ορισμένες μελέτες σχετικά με τη λευκή φάλαινα έχουν βρει χημειοϋποδοχείς στη γλώσσα που την καθιστούν ικανή να αναγνωρίσει τις γεύσεις μέσω μιας ανεπτυγμένης αίσθησης γεύσης. Αντίθετα, δεν έχει όσφρηση, καθώς δεν έχουν βρεθεί όργανα υποδοχέα οσμής.
Διατροφή λευκής φάλαινας
Τώρα πρόκειται να προχωρήσουμε στη διατροφή που ακολουθεί αυτό το ζώο. Η δίαιτα που ακολουθούν είναι αρκετά προσαρμόσιμη ανάλογα με τις περιοχές στις οποίες βρίσκονται. Ανάλογα με τα επίπεδα διαθέσιμων τροφίμων που βρίσκουμε στην περιοχή, μπορεί να προσαρμοστεί σε ένα μενού ή στο άλλο. Στη διατροφή τους συνήθως καταναλώνουν ψάρια, γαρίδες, σαλιγκάρια, σκουλήκια, χταπόδια και άλλα θαλάσσια ζώα.
Εάν το φαγητό το απαιτεί, μπορεί να βουτήξει βαθύτερα και να παραμείνει για λίγο χωρίς να αναπνέει ή να αναδύεται για αέρα. Δεδομένου ότι έχει γενικά αρκετά αδύναμα δόντια, τρώει ολόκληρο το θήραμά του και τα αφομοιώνει σταδιακά στο στομάχι του. Δεν μπορεί να δαγκώσει ή να σκίσει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι λευκές φάλαινες Συχνά αποτελούν παράγοντα στα οικοσυστήματα της Αρκτικής. Δεδομένου ότι, όπως έχουμε αναφέρει προηγουμένως, τείνουν να περπατούν σε μεγάλες ομάδες, τείνουν να τρώνε τα πάντα γύρω τους χωρίς κανένα είδος φίλτρου. Αυτό κάνει τα υπόλοιπα είδη να υποφέρουν από έλλειψη τροφής.
Συμπεριφορά
Δεδομένων των μορφολογικών χαρακτηριστικών της, η λευκή φάλαινα δεν γνωρίζει τίποτα πολύ καλά. Το σώμα είναι αρκετά μεγάλο και ογκώδες και αυτό το κάνει να χάνει τις κολυμβητικές του ικανότητες. Δεν είναι συγκρίσιμο με τα υπόλοιπα κητοειδή ή δελφίνια. Η υδροδυναμική του δεν το επιτρέπει να κινείται στο νερό με γρήγορο και ευέλικτο τρόπο.
Η μέγιστη ταχύτητα με την οποία μπορεί να κολυμπήσει είναι μόνο 9 km / h. Αυτό συμβαίνει επειδή τα μπροστινά πτερύγια του είναι αρκετά μικρά σε σύγκριση με το υπόλοιπο σώμα. Όπως συμβαίνει αυτό, δεν έχει αρκετή δύναμη ώθησης για να κάνει το σώμα τόσο ογκώδες να κινείται.
Αυτό που το κάνει ξεχωριστό σε σύγκριση με άλλες φάλαινες είναι ότι μπορεί να κολυμπήσει προς τα πίσω και τις περισσότερες φορές το κάνουν σε πιο ενεργά νερά. Δεν είναι τόσο συχνοί εκθέτες έξω από το νερό όσο οι φάλαινες και τα δελφίνια δολοφόνοι επειδή προτιμούν να είναι κάτω από το νερό. Αν και θεωρείται κακή κολυμβήτρια, θεωρείται καλή δύτης. Είναι σε θέση να παραμείνει σε βάθη περίπου 700 μέτρων για ακόμη και 20 λεπτά χωρίς να βγει για να πάρει αέρα. Υπάρχουν μερικές παρατηρήσεις που δείχνουν ότι η λευκή φάλαινα μπόρεσε να κατέβει σε βάθος 872 μέτρων.
Οι μύες αυτής της φάλαινας έχουν μυοσφαιρίνη. Είναι μια πρωτεΐνη που μπορεί να μεταφέρει οξυγόνο. Αυτή η πρωτεΐνη το χρησιμοποιεί ως απόθεμα οξυγόνου για να μπορεί να βουτήξει σε τέτοια βάθη.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη λευκή φάλαινα και τον τρόπο ζωής της.