Ταύρος καρχαρία

Σε προηγούμενα άρθρα για τα οποία μιλήσαμε λευκός καρχαρίας ως ένας από τους σκληρότερους θηρευτές στις θάλασσες. Σήμερα ερχόμαστε να σας πούμε άλλο για τους καρχαρίες. Σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται να μιλήσουμε καρχαρίας ταύρου. Αν και κατ 'αρχήν αυτό το όνομα δεν ακούγεται πολύ κοινό, είναι ένας από τους πιο κοινούς καρχαρίες που κατοικούν στις ακτές και τους ωκεανούς της Λατινικής Αμερικής. Το επιστημονικό του όνομα είναι Carcharhinus leucas.

Αν θέλετε να μάθετε όλα τα χαρακτηριστικά, τη διατροφή, το περιβάλλον και την αναπαραγωγή αυτού του καρχαρία, αυτή είναι η ανάρτησή σας.

Κύρια χαρακτηριστικά

Υπάρχουν πολλές παρατηρήσεις αυτού του καρχαρία σε πολλά μέρη. Είναι πολύ εύκολο να μετακινηθείτε στη θάλασσα και είναι αρκετά. Μπορείτε να πλοηγηθείτε τόσο στα γλυκά όσο και στα αλμυρά νερά και στα ποτάμια και τις λίμνες στην Κεντρική Αμερική και τον Αμαζόνιο.

Το σώμα του έχει δύο μεγάλα ραχιαία πτερύγια και μια επιμήκη ουρά με μακρύ άνω λοβό και ένα πρόχειρο σχέδιο. Μπορείτε να βρείτε αντίγραφα του έως περίπου 3,2 μέτρα μήκος. Κατά μέσο όρο τα αρσενικά έχουν μέγεθος 2,1 μέτρα και τα θηλυκά 2,2 μέτρα. Δεν διαφέρουν πολύ σε μέγεθος. Το χρώμα του είναι γκρι σε όλο το σώμα, εκτός από το πάνω μέρος που είναι λευκό.

Είναι ένα αρκετά επιθετικό θαλάσσιο είδος και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα είδη καρχαρία. Το βάρος σας κυμαίνεται μεταξύ 90 και 200 ​​κιλών. Τα βαρύτερα είναι συνήθως μεγαλύτερα. Αν και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο λευκός καρχαρίας είναι το πιο επικίνδυνο ζώο στους ωκεανούς, δεν είναι σωστό. Ο ταύρος μπορεί να γίνει πιο επιρρεπής σε επιθέσεις σε ανθρώπους.

Το σώμα του είναι αρκετά στιβαρό και παχύ, με αρκετά μακριά πτερύγια. Όταν είναι νέοι έχουν σκοτεινά σημεία και κόκκινες κηλίδες στις πλευρές. Όσον αφορά τα δόντια (μια σημαντική πτυχή στον κόσμο των καρχαριών) βρίσκουμε αυτά τεράστιου μεγέθους, αιχμηρά και μακριά. Οι σιαγόνες είναι αρκετά δυνατές, αν και τα μάτια της είναι αρκετά μικρά σε σχέση με ολόκληρο το σώμα της.

Συνήθως παρουσιάζει μεγάλη επιθετική δραστηριότητα και επιθετική συμπεριφορά. Όταν επιτίθενται, το κάνουν κυκλώνοντας τη λεία τους ξανά και ξανά. Θα είναι έτσι μέχρι να πετύχουν τον στόχο τους. Είναι αρκετά επιρρεπείς στο να επιτίθενται στους ανθρώπους, οπότε πρέπει να δίνεται μεγάλη προσοχή μαζί τους.

Κατανομή και οικότοπος

Ο καρχαρίας ταύρων μπορεί να βρεθεί στον ποταμό Αμαζόνιο στη Νότια Αμερική, το Zambezi (γι 'αυτό ονομάζεται επίσης καρχαρία Zambezi) και το Limpopo στην Αφρική, στη λίμνη Cocibolca στη Νικαράγουα και το Γάγγη στην Ινδία.

Όσον αφορά το βιότοπό τους, αυτά τα ζώα λατρεύουν να κινούνται περιοχές όπου βρίσκονται κοντά σε παραλίες ή ακτές. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να βρουν μεγαλύτερο αριθμό θηραμάτων για να τρέφονται. Αυτοί οι καρχαρίες βρίσκονται σε όλες τις παράκτιες περιοχές σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στη Νότια Αμερική, αλλά και στον Ειρηνικό, τον Ατλαντικό και τον Ινδικό Ωκεανό.

Είναι ζώα που, γενικά, τείνουν να παραμένουν στον ίδιο βιότοπο από τη γέννηση έως το θάνατο. Ωστόσο, μπορεί να συμβαίνει ότι μεταναστεύουν σε μεγάλες αποστάσεις. Δείγματα έχουν παρατηρηθεί σε περιοχές ποταμών και λιμνοθαλασσών όπου, για να έχουν φτάσει, έπρεπε να διανύσουν 3000 χιλιόμετρα προς τα πάνω.

Ταύρος καρχαρίας σίτιση

Ο ταύρος τρέφεται με όλα τα είδη ζώων. Είναι τόσο το εύρος τους στη διατροφή που μπορούν να τρώνε άλλους καρχαρίες. μικρόΗ διατροφή σας είναι εντελώς σαρκοβόρα. Είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο, αφού η περιοχή όπου κυνηγούν είναι πολύ κοντά στους χώρους κολύμβησης.

Η ικανότητα να εισέρχονται σε γλυκό νερό αφού προέρχονται από αλμυρό νερό οφείλεται σε έναν ειδικό αδένα στο νεφρό. Αυτός ο αδένας τους επιτρέπει να περιέχουν το αλμυρό νερό στο σώμα τους και να αποβάλλουν το γλυκό νερό. Αυτό για άλλα είδη καρχαριών θα ήταν θανατηφόρο. Το γλυκό νερό προκαλεί την έκρηξη των κυττάρων ενός καρχαρία που ζει στα θαλάσσια ύδατα και οδηγεί σε θάνατο. Χάρη σε αυτόν τον αδένα, ο καρχαρίας ταύρων μπορεί να πλησιάσει τις περιοχές των ανθρώπων.

Αναπαραγωγή και απόγονος

Αυτός ο καρχαρίας είναι γνωστό ότι είναι ένα από τα ζώα με το υψηλότερο επίπεδο τεστοστερόνης κατά την περίοδο ζευγαρώματος. Μπορείς να έχεις περισσότερο από αυτήν την ορμόνη από έναν αρσενικό αφρικανικό ελέφαντα. Κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος αυξάνεται ακόμη περισσότερο, γεγονός που το καθιστά ένα εξαιρετικά χωρικό ζώο.

Η αναπαραγωγή του καρχαρία ταύρου είναι ακριβώς η ίδια με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα θηλαστικά. Ωστόσο, έχει ένα χαρακτηριστικό που διακρίνεται από εκείνο των άλλων ειδών. Είναι ότι οι γυναίκες έχουν δύο μήτρες. Αυτό είναι γνωστό ως ενδομήτρια κανιβαλισμός.

Τα μικρά έμβρυα που αναπτύσσονται στο εσωτερικό έχουν την ικανότητα να τρέφονται με τα αδέλφια τους εάν η κατάσταση δεν έχει θρεπτικά συστατικά. Η κύηση των νέων διαρκεί συνήθως μεταξύ 8 και 10 μηνών. Αυτός ο χρόνος είναι απαραίτητος για τα μικρά να είναι καλά αναπτυγμένα και να μπορούν να τα βγάλουν πέρα ​​όταν φύγουν από τη μητέρα.

Τα θηλυκά έχουν μόνο τη δυνατότητα να γεννήσουν μικρά σε περιόδους δύο ετών και μόνο δύο κάθε φορά. Ως εκ τούτου, θεωρείται είδος με αργή αναπαραγωγή.

Κατηγορία απειλής

Αυτό το είδος δεν αναφέρεται ως απειλούμενο από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN). Όταν βρίσκονται σε περιοχές κοντά στον άνθρωπο είναι πιο ευάλωτα στην αλιεία και τις περιβαλλοντικές αλλαγές που σχετίζονται με την τροποποίηση των ενδιαιτημάτων. Η κατασκευή φραγμάτων, η γεωργία και η βιομηχανία μπορεί να είναι σημαντικοί φορείς επιπτώσεων στο είδος. Η τροποποίηση του φυσικού οικοτόπου μπορεί να είναι λόγος για την ταξινόμηση αυτών των καρχαριών ως απειλούμενων.

Παραδοσιακά, οι καρχαρίες ταύρων αλιεύονται στο εμπόριο για το δέρμα, το κρέας και το λάδι του ήπατος, αν και σήμερα, σημειώνει η IUCN, τα πτερύγια τους είναι η κύρια ζήτηση που οδηγεί σε αυτό και πολλά άλλα είδη.

Με αυτές τις πληροφορίες θα μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτούς τους καρχαρίες που θεωρούνται οι πιο επικίνδυνοι για τον άνθρωπο.