Monkfish, ένα από τα πιο παράξενα και πιο περίεργα ψάρια

Έχετε ακούσει ποτέ για το μοναχός. Όλα τα μέλη της παραγγελίας ονομάζονται pe monkfish lophiiformes. Είναι οστά ψάρια με ασυνήθιστη εμφάνιση και είναι συχνά τρομακτικό να τα βλέπεις καθώς δεν φαίνονται καθόλου φιλικά.

Το Monkfish είναι γνωστό ως ένα από τα πιο άσχημα ψάρια που υπάρχουν δεδομένης της εμφάνισης και των χαρακτηριστικών του. Αυτό το ψάρι έχει χαρακτηριστικά που το καθιστούν πολύ περίεργο. Θέλετε να μάθετε περισσότερα για το monkfish;

Χαρακτηριστικά Monkfish

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ανήκει στην παραγγελία lophiiformes. Αυτά τα ψάρια έχουν συνήθως μια πολύ αντισυμβατική εμφάνιση που τα κάνει χαρακτηριστικά. Αυτή η διαταγή de peces Χωρίζεται σε 5 υποκατηγορίες: Lophioidei, Antennarioidei, Chaunacoidei, Ogcocephaloidei και Ceratioidei.

Αν και ονομάζονται ένα από τα πιο άσχημα ζώα που υπάρχουν, η μορφολογία τους έχει μια εξήγηση. Αυτό το σχήμα σώματος είναι προσαρμοσμένο να επιβιώνει στα αφιλόξενα βάθη του ωκεανού. Στα βάθη του ωκεανού υπάρχει σχεδόν καθόλου ηλιακό φως, έτσι τα θρεπτικά συστατικά είναι πιο σπάνια. Ο αγώνας για επιβίωση είναι πολύ πιο περίπλοκος αφού υπάρχουν πολλά αρπακτικά είδη.

Όσο για το χαρακτηριστικό του σώμα, έχει ένα πολύ φαρδύ κεφάλι και ένα πεπλατυσμένο σώμα που πιέζει προς την ουρά. Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα για αυτά τα ψάρια είναι τα δόντια τους. Το στόμα του έχει σχήμα μισού φεγγαριού και τα δόντια είναι αιχμηρά και σχήματα προς τα μέσα. Συνήθως έχουν το χρώμα του σώματός τους καφέ ή σκούρο γκρι και ένα τραχύ, τραχύ δέρμα χωρίς κλίμακες.

Λόγω των συνθηκών στις οποίες ζείτε, έχει λεπτά και εύκαμπτα οστά που του επιτρέπει να ανοίξει το στόμα του αρκετά ευρύ ώστε να μπορεί να καταπιεί το θήραμά του. Για να αποφευχθεί η κατανάλωση ή η αντοχή σε κάποιο είδος, έχουν μακρά αγκάθια στο κεφάλι τους. Έχουν τα ραχιαία και κοιλιακά πτερύγια που βρίσκονται στο πίσω μέρος της ουράς. Ορισμένα είδη μονοψαριών έχουν τα πτερύγια τους τροποποιημένα ώστε να προσαρμόζονται καλύτερα στον βυθό και να μπορούν να περπατούν πάνω του. Το μέγεθος κυμαίνεται από 20 εκατοστά έως 1 μέτρο σε μήκος ενώ το βάρος είναι περίπου 27-45 κιλά.

Ένα από τα χαρακτηριστικά του monkfish που το καθιστά τόσο ξεχωριστό είναι το κομμάτι της ραχοκοκαλιάς που προεξέχει πάνω από το στόμα. Φαίνεται ότι είναι κεραία και το χρησιμοποιεί ως δόλωμα για να προσελκύσει το θήραμα. Αυτό το όργανο σε ορισμένα είδη θηλυκών ψαριών έχει φωταύγεια. Αυτό οφείλεται στα συμβιωτικά βακτήρια που κατοικούν στο όργανο.

Περιοχή διανομής Monkfish

Αν και τα περισσότερα ψάρια βρίσκονται στον Ατλαντικό Ωκεανό και στην Ανταρκτική, υπάρχουν περίπου 300 είδη σε όλο τον κόσμο. Μπορούν να ζήσουν σε βάθη έως 1.600 μέτρα. Μερικά είδη ζουν σε ρηχά νερά, αλλά είναι πιο σπάνια.

Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η επιβίωση των ψαριών είναι δύσκολη λόγω του οικοσυστήματος στο οποίο ζουν. Βασικά, η έλλειψη φωτός είναι η πιο περιοριστική μεταβλητή σε αυτά τα μέρη. Με σχεδόν καθόλου ηλιακό φως, δεν υπάρχουν φυτά που φωτοσύνθεση ή όραμα να είναι σε θέση να κινηθούν και να κυνηγήσουν καλύτερα το θήραμά τους.

Συμπεριφορά Monkfish

Αυτά τα ψάρια είναι συνήθως μοναχικά. Προκειμένου να προσαρμοστούν καλύτερα σε περιβάλλοντα βαθέων υδάτων, έχουν αναπτύξει μια συμβιωτική σχέση με τα βακτήρια που ζουν γύρω από την «κεραία» τους. Η σχέση συνίσταται σε αμοιβαιότητα στον οποίο οι δύο κερδίζουν κάτι. Από την μία, Το monkfish επωφελείται από το φως που παρέχεται από το όργανο τους για να μπορεί να δει στον πυθμένα και, από την άλλη πλευρά, τα βακτηρίδια είναι ικανά να συνθέσουν χημικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για να εκπέμπουν φωταύγεια, τα οποία εάν ήταν μακριά από το σώμα των ψαριών, δεν θα μπορούσαν.

Μια άλλη περίεργη πτυχή που έχει αυτό το ψάρι είναι η σχέση μεταξύ αρσενικών και θηλυκών. Τα αρσενικά είναι γενικά μικρότερα και, σε πολλές περιπτώσεις, αυτά γίνονται ο παρασιτικός σύντροφος της. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν τα ψαράκια είναι μικρά ή ανίκανα να κολυμπήσουν, μπορούν να προσκολληθούν σε ένα θηλυκό σφουγγίζοντας τα δόντια τους. Εάν αυτή η σχέση διατηρηθεί για κάποιο χρονικό διάστημα, το αρσενικό μπορεί να συντήξει με το θηλυκό, συνδέοντας το δέρμα του και την κυκλοφορία του αίματος. Όταν συμβεί αυτό, χάνετε τα μάτια σας και τα εσωτερικά όργανα εκτός των αναπαραγωγικών οργάνων. Έτσι, δεν είναι ασυνήθιστο ένα θηλυκό να έχει 6 ή περισσότερα αρσενικά συντηγμένα στο σώμα της.

Σίτιση Monkfish

Αυτά τα ψάρια είναι αρπακτικά άλλων ειδών de peces. Για να τα κυνηγήσουν χρησιμοποιούν το φωτοβόλο όργανό τους. Όταν το θήραμα έρθει σε επαφή με το δόλωμα, η πεσκανδρίτσα ανοίγει γρήγορα το στόμα του και το καταβροχθίζει. Χάρη στα πολύ εύκαμπτα οστά που διαθέτουν, είναι ικανά να καταπίνουν θήραμα που είναι διπλάσιο σε μέγεθος.

Αναπαραγωγή Monkfish

Λόγω του σκοτεινού περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και της δυσκολίας να συναντηθούν με άλλα ψάρια, είναι πραγματικά ενοχλητικό για τον ψαράδες να βρει έναν σύντροφο για να ζευγαρώσει. Το να συναντηθούν δύο monkfish είναι αρκετά ασυνήθιστο. Επομένως, όταν αναπαράγονται το κάνουν σποραδικά. Το αρσενικό ζει με μοναδικό σκοπό την αναπαραγωγή και όταν βρίσκει μια γυναίκα δεν διστάζει να συγχωνευτεί μαζί της, καθιστώντας έτσι ένα παράσιτο σε αντάλλαγμα σπέρματος για τον σύντροφό του.

Αν και δεν αναπαράγονται όλα τα ψάρια με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν ορισμένα είδη που είναι σε θέση να διατηρήσουν μια προσωρινή σεξουαλική σύνδεση χωρίς να χρειάζεται να συντήξουν τους ιστούς τους.

Όποιος κι αν είναι ο τρόπος αναπαραγωγής, το θηλυκό γεννά στη θάλασσα σε ένα ζελατινώδες και διαφανές στρώμα. Αυτό το επίπεδο έχει διαστάσεις πλάτους 25 cm και μήκους 10 μέτρων. Κάθε αυγό επιπλέει σε έναν ξεχωριστό θάλαμο που έχει ανοίγματα για το νερό να κυκλοφορεί μέσα. Όταν εκκολάπτονται τα αυγά, χιλιάδες προνύμφες εκκολάπτονται με επιμήκη πυελικά πτερύγια, σε σχήμα νημάτων.

Ομοιότητες και διαφορές με το frogfish

Το ψάρι φρύνος έχει κάποιες ομοιότητες με το monkfish, αν και έχει επίσης μεγάλες διαφορές. Και οι δύο είναι μεγάλοι αρπακτικοί και έχουν ένα όργανο που χρησιμεύει ως δόλωμα για το θήραμά τους. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι Το frogfish αναμιγνύεται στο περιβάλλον για να αποσπάσει την προσοχή του θηράματός τους και μοιάζουν σαν θαλάσσια σφουγγάρια. Με το δόλωμα του οργάνου προσελκύει το θήραμα και, όπως το monkfish, είναι σε θέση να ανοίξει το στόμα του τόσο ευρύ που θα μπορούσε να καταπιεί το θήραμα μεγαλύτερο από το ίδιο. Ενώ το monkfish προσελκύει το θήραμα με φως, ο βάτραχος πρέπει να κρυφτεί από αυτούς για να επιτεθεί με έκπληξη.

Το όργανο που χρησιμοποιείται ως δόλωμα είναι μια επιμήκυνση της σπονδυλικής στήλης που μοιάζει με σκουλήκι ή μικρό ψάρι. Με αυτό μπορείτε να προσελκύσετε το θήραμα σαν να ήταν καλάμι. Το σώμα τους, σε αντίθεση με το monkfish, είναι καλυμμένο με πέλματα, παρατυπίες και κονδυλώματα που τους επιτρέπουν να κάνουν λάθος για σφουγγάρια, θαλασσινά ψάρια, κοράλλια, ακόμη και βράχια.

Μια άλλη διαφορά που έχουν οι toadfish και monkfish είναι το δηλητήριο. Ο toadfish έχει ένα δηλητήριο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του από άλλα λεία, εκτός από το να μιμείται το περιβάλλον. Το Monkfish είναι το αντίθετο: επιδιώκει να προσελκύσει την προσοχή του λείου ώστε να πηγαίνουν προς αυτόν.

Τα ψάρια φρύνων δεν έχουν συμβιωτική σχέση με κανένα είδος βακτηρίων ή άλλο είδος. de peces.

Το Toadfish βρίσκεται στο τροπικές και υποτροπικές περιοχές του Ατλαντικού και του Ειρηνικού, του Ινδικού Ωκεανού και της Ερυθράς Θάλασσας. Αυτά τα είδη δεν ζουν τόσο βαθιά όσο ο βυθός όπως το monkfish.

Τι απειλές έχει το monkfish;

Ακόμα ζει στα βάθη του βυθού και σε βάθος περίπου 1.600 μέτρων, τα ψάρια απειλούνται από τον άνθρωπο. Αν και είναι ένα από τα πιο άσχημα ψάρια στον κόσμο, αυτό δεν προσελκύει τους ανθρώπους, αλλά τη γεύση και τη γεύση τους. Το Monkfish είναι συνηθισμένο στα πιάτα που παρασκευάζονται με το κρέας του. Επιπλέον, σε μέρη όπως η Ιαπωνία και η Κορέα θεωρούνται λιχουδιά που αξίζει να δοκιμάσετε.

Το αμερικανικό μοναχόψαρο (Lophius americanus) και τα μαύρα ψαράκια περιλαμβάνονται στην κόκκινη λίστα ειδών αλιείας της Greenpeace, η οποία δείχνει τα ψάρια που πωλούνται παγκοσμίως με μεγάλη πιθανότητα να προέρχονται από μη βιώσιμη αλιεία. Εκτός από την υπεραλίευση, το monkfish απειλείται επίσης στο φυσικό τους περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια του φαινομένου Ελ Νινιο κολυμπήστε στην επιφάνεια και στη συνέχεια μεγάλη ποσότητα φαίνεται να επιπλέει de peces νεκρός. Αυτό οφείλεται στις διακυμάνσεις των θερμοκρασιών του νερού. Επί του παρόντος, η υπεραλίευση αυτών των ψαριών και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που προκαλούν αυξημένες θερμοκρασίες νερού και οξίνιση των ωκεανών, απειλούν τα ψάρια.

Με αυτές τις πληροφορίες θα μπορείτε να μάθετε λίγο περισσότερα για αυτά τα ψάρια που, αν και πολύ άσχημο στο εξωτερικό, είναι σε θέση να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε πολύ εχθρικά περιβάλλοντα και, επιπλέον, η γεύση τους είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε πολλές χώρες όπου είναι μια λιχουδιά για να δοκιμάσετε το κρέας τους.