Το φυσικό είναι γεμάτο άπειρα είδη, το καθένα πιο μοναδικό. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι συνήθως ακίνδυνη για τον άνθρωπο, από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και άλλοι που ενέχουν πιθανό κίνδυνο. Πολλά από αυτά βρίσκονται στα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσές μας. Στην εποχή μας, υπάρχουν πολύ δηλητηριώδη ψάρια.
Στη συνέχεια, περιγράφουμε ποια είναι αυτά τα μικρά ζώα που έχουν τόσο μεγάλη τιμή, καθώς και το περιβάλλον, τα χαρακτηριστικά, τα έθιμα κ.λπ. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να τα ξεχωρίσουν αν είναι τυχεροί ή άτυχοι που συναντούν ένα από αυτά.
Zebrasoma Surgeonfish
El Zebrasoma Surgeonfish (Zebrasoma flavescens)Είναι ένα από τα πιο όμορφα ψάρια που υπάρχουν και ζουν σε όλο τον Ειρηνικό Ωκεανό, που είναι δημοφιλές σε περιοχές όπως η Χαβάη, η Ιαπωνία, η Μικρονησία, τα νησιά Μαριάννα, οι Φιλιππίνες και η Ταϊβάν.
Το σχήμα του είναι πολύ χαρακτηριστικό, δεδομένου ότι είναι πολύ παρόμοιο με αυτό ενός βέλους ή μιας λεπίδας ενός τσεκουριού. Το σώμα αυτού του μικρού ζώου συμπιέζεται στις πλευρές, με το ραχιαίο και τα κοιλιακά πτερύγια να έχουν το ίδιο μέγεθος. Έχει επίσης ένα στενό και πολύ μικρό που μοιάζει με ράμφος.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των ψαριών, όπως όλα τα ψάρια χειρουργών, είναι βρίσκονται οι δύο αφαιρούμενες σπονδυλικές στήλες και στις δύο πλευρές του ουραίου πτερυγίου και που χρησιμεύουν ως μέσο άμυνας. Ζει κυρίως σε κοραλλιογενείς υφάλους όπου τρέφεται κυρίως με φύκια.
Αν και είναι βρώσιμο, πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί αφού η πρόσληψή του μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση από «ciguatera», που μπορεί να οδηγήσει σε μούδιασμα του προσώπου, τσούξιμο, υπόταση και αργό καρδιακό ρυθμό.
Ψάρια Fugu
El ψάρι φούγκου Ανήκει στην οικογένεια των λεγόμενων ψαριών. Ξεχωρίζει για το ότι έχει ένα υπόλευκο σώμα με μαύρες κηλίδες, ένα τεράστιο κεφάλι και εξέχοντα μάτια. Δεν είναι μεγάλο, αν και υπήρξαν περιπτώσεις ατόμων που έχουν φτάσει έως και ένα μέτρο σε μήκος.
Είναι πολύ, πολύ δημοφιλές στην Ιαπωνία, καθώς είναι ο κύριος πρωταγωνιστής ενός από τα κορυφαία μαγειρικά κομμάτια της Ιαπωνικής χώρας. Αλλά να είστε προσεκτικοί, πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το ψάρι όχι μόνο για τη γεύση του, αλλά και για το ισχυρό του δηλητήριο.
Τόσο το συκώτι, τα μάτια όσο και, στην περίπτωση των θηλυκών, οι ωοθήκες είναι γεμάτες με ένα ισχυρό δηλητήριο «τετροδοτοξίνη», ικανό να προκαλέσει θάνατο μόλις 6 ώρες μετά το φαγητό. Πρέπει να σημειωθεί ότι κανένα αντίδοτο δεν είναι γνωστό σήμερα.
Πέτρινα ψάρια
El πέτρα ψάρια Είναι χαρακτηριστικό των τροπικών νερών που λούζουν τους Ινδικούς και Ειρηνικούς Ωκεανούς, και πιο συγκεκριμένα στις περιοχές της Αυστραλίας και του Αρχιπελάγους της Μαλαισίας.
Με την πρώτη ματιά, και αν δεν σταματήσουμε να το κοιτάζουμε, μπορεί να φαίνεται ότι κοιτάζουμε ένα μικρό βράχο, αφού το σώμα του έχει υιοθετήσει μια τέτοια μορφολογία για να σχεδιάσει έναν πολύ αποτελεσματικό μηχανισμό καμουφλάζ. Αυτός είναι ο λόγος για το όνομα αυτού του είδους.
Στα πτερύγιά τους, τα οποία φαίνεται να σχηματίζονται από ένα είδος αιχμής, υπάρχουν μικρά αγκάθια που έχουν κάποιες αδένες φορτισμένοι με ένα ισχυρό και θανατηφόρο δηλητήριο.
Αυτό το δηλητήριο αποτελείται από κυτταροτοξίνες και νευροτοξίνες που προκαλούν έντονο πόνο που φτάνει στο μέγιστο βαθμό μία ώρα μετά την υποβολή του δαγκώματος. Τα αποτελέσματα που πρέπει να προστεθούν σε αυτόν τον πόνο είναι: πονοκέφαλος, ναυτία και έμετος, εντερικοί σπασμοί, επιληπτικές κρίσεις, εισαγωγή σε κώμα, καρδιακή αναπνοή, παράλυση μυϊκών ομάδων και, σε ακραίες περιπτώσεις, θάνατος.
Αλλά το οπλοστάσιο αυτού του ψαριού δεν τελειώνει εκεί. Εχει επίσης αδένες σε σχήμα κονδύλου που εκκρίνουν μια τοξίνη.
Λιοντάρι ψάρι
El Λιοντάρι ψάρι, το οποίο είναι επίσης λανθασμένα γνωστό ως ψάρια σκορπιού, έχει καθιερώσει τον τόπο κατοικίας του στο Iagoon (παράκτια λιμνοθάλασσα) και κοραλλιογενείς υφάλους του Ινδικού και του Ειρηνικού Ωκεανού. Πιο αναλυτικά, αυτό το είδος έχει βρεθεί στην Ανατολική Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ιαπωνία, την Αυστραλία, το Kermadec κ.λπ.
Είναι πολύ εντυπωσιακό λόγω των λωρίδων στα θωρακικά πτερύγια και των μακριών κεραιών του. Δεν έχουν ιστούς μεταξύ των ακτίνων ή των σπονδυλικών στηλών των ραχιαίων πτερυγίων τους.
Δεν είναι ψάρια που έχουν συνηθίσει να ζουν με άλλα άτομα, αλλά είναι μοναχικά και ήρεμα ζώα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κρύβονται σε περιοχές όπως ρωγμές και κάτω από βράχια, ενώ τη νύχτα είναι αφοσιωμένοι στο να πιάσουν το θήραμά τους: γαρίδες, καβούρια και τα περίεργα ψάρια μικρότερα από αυτά.
Κυνηγούν στα κρησφύγετά τους, βάζοντας τα κεφάλια τους περιμένοντας να περάσουν ένα πιθανό γεύμα μπροστά τους. Επιτίθενται μέσω του δηλητηρίου στο αδένες των ακτίνων του κοιλιακού και πρωκτού πτερυγίου.
Το δάγκωμα αυτού του ζώου μπορεί να προκαλέσει επώδυνες πληγές, ενώ η τοξίνη που εγχέει συχνά οδηγεί σε πυρετό, κυκλοφορική ανεπάρκεια, ακόμη και αναπνευστική παράλυση.
Ψάρια σκορπιών
Όπως αναφέραμε προηγουμένως, το λιοντάρι και σκορπιός Είναι δύο πολύ παρόμοια ζώα λόγω της φυσικής τους εμφάνισης και εμφάνισης. Μια περίσταση που τους έχει προκαλέσει σύγχυση και σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζονται σαν να ήταν το ίδιο ζώο. Κάτι που δεν είναι έτσι. Ο λόγος για την ομοιότητά τους είναι ότι και οι δύο ανήκουν στην ίδια οικογένεια, με τη σειρά του Σκορπενόμορφα.
Τα ψάρια σκορπιών κατοικούν σε τροπικά νερά με εύκρατες θερμοκρασίες. Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις ειδών που έχουν εξαπλωθεί σε γλυκά νερά, αλλά είναι σπάνια και πολύ σπάνια. Ο χρόνος τους περνά στον πυθμένα της θάλασσας, εκεί κυνηγούν συχνά καρκινοειδή και ψάρια, τα οποία αποτελούν τον κύριο πυλώνα της διατροφής τους.
Το σώμα αυτών των ψαριών είναι συμπιεσμένο και στο κεφάλι έχουν κορυφογραμμές και αγκάθια. Κατά γενικό κανόνα, έχουν μόνο ένα single ραχιαίο πτερύγιο ότι, δίπλα στο πρωκτικό πτερύγιο και τα πυελικά πτερύγια, φιλοξενεί δηλητηριώδεις αδένες.
Παρά το γεγονός ότι το δηλητήριό τους είναι ένα από τα πιο ισχυρά που υπάρχουν, αυτά τα ψάρια χρησιμοποιούνται ευρέως για αναπαραγωγή σε αιχμαλωσία ως ζώα ενυδρείου, καθώς προσαρμόζονται πολύ γρήγορα στον τρόπο ζωής έξω από το φυσικό περιβάλλον και η εμφάνισή τους τα καθιστά πολύ ελκυστικά πλάσματα. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα: τη σίτιση, δεδομένου ότι αυτά τα ψάρια είναι αρπακτικά και πρέπει να κυνηγήσουν ζωντανή λεία, κάτι που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί εάν διατηρούνται σε δεξαμενές και λιμνούλες ψαριών.
Όπως είδατε, όχι μόνο τα μεγάλα ζώα ενέχουν σοβαρούς κινδύνους. Κάτι τόσο στοργικό με την πρώτη ματιά όσο μπορεί να φαίνεται ένα ψάρι, φέρνει σοβαρά προβλήματα αν έχουμε την κακή τύχη να μην γνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά του στην επιστολή.