Ο ψάρια μαργαριτάρι γκουράμι, επίσης γνωστά με το επιστημονικό τους όνομα Trichogaster leeri, είναι ζώα με ένα αρκετά συμπιεσμένο σώμα στις πλευρές τους, με οβάλ προφίλ και μέγιστο μήκος όταν ζουν σε αιχμαλωσία άνω των 10 ή 11 εκατοστών. Το μαργαριτάρι γκουράμι έχει γενικό κιτρινωπό καφέ χρώμα, το οποίο στα θηλυκά μπορεί να γίνει ασήμι στο λαιμό και στην περιοχή της κοιλιάς. Έχουν επίσης μια μαύρη γραμμή που διασχίζει τους από το ρύγχος μέχρι τη βάση του πτερυγίου της ουράς τους. Όπως και με άλλα ψάρια γκουράμ, τα κοιλιακά πτερύγια μετατρέπονται σε δύο προσαρτήματα ή μουστάκια που έχουν απτική λειτουργία.
Αυτά τα ζώα προέρχονται από χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Σουμάτρα και το Βόρνεο, όπου συνήθως ζουν σε μεγάλες ομάδες. Ωστόσο, μπορεί να δει κανείς να κολυμπούν μόνοι τους κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου. Αυτά τα ζώα προτιμούν αργά κινούμενα νερά που καλύπτονται με υποβρύχια βλάστηση. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, εάν θέλουμε να τα έχουμε ψάρια στο σπίτι, χρειαζόμαστε μεγάλα ενυδρεία, μήκους άνω των 50 ή 60 εκατοστών, με χωρητικότητα άνω των 70 λίτρων.
Το νερό πρέπει να είναι ουδέτερο ή ελαφρώς αλκαλικό, θα πρέπει να έχουμε αρκετά επιφανειακά φυτά, βράχους και όχι πολύ δυνατό φωτισμό. Ομοίως, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη το φιλτράρισμα και θερμοκρασία, δεδομένου ότι το τελευταίο πρέπει να είναι μεταξύ 25 και 26 βαθμών Κελσίου, αν και πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά τα μαργαριτάρια γκουράμι μπορούν να ανεχθούν παραλλαγές μεταξύ 22 και 30 βαθμών.
Όσον αφορά τη σίτισηΑυτά τα ζώα δέχονται ξηρά τροφή, αρκεί να τεμαχίζονται πολύ καλά, αλλά πρέπει να τρέφονται κυρίως με δαφνία, γαρίδες άλμης, προνύμφες μύγας και άλλα ζωντανά τρόφιμα.
Έχω ένα γυναικείο μαργαριτάρι guarani και ένα Beta και μερικούς σπόρους και μου φαίνεται ότι το μαργαριτάρι δεν τρώει καλά παρόλο που είναι το μεγαλύτερο, είναι πολύ αργό όταν πρόκειται να φάει.