დიდი სიღრმეები, აბაზანის ზონა

კონტინენტური შელფის კიდიდან დაწყებული, შეიძლება ითქვას, რომ ის შემოდის დიდი სიღრმეები, ახასიათებს პრაქტიკულად სინათლის ნაკლებობა. ეს არის აბაზანის ზონა, რომელიც მოიცავს კონტინენტურ ფერდობზე, რასაც მოსდევს უფსკრული ვაკე ტერიტორია 3.000 მეტრზე მეტით და ჰადალის ტერიტორია, რომელიც მარიანას სანგრებისთვის არის დამახასიათებელი.

ამ ღრმა ტერიტორიებს აქვს ა გაღატაკებული საზღვაო იხტიოფაუნა საკვების ნაკლებობის გამო, ჟანგბადის დაბალი კონცენტრაცია, ძალიან მაღალი წნევა და ძალიან დაბალი მუდმივი ტემპერატურა.

ხმელთაშუა ზღვაში განსაკუთრებით შემცირებაა 1000 მეტრის სიღრმის მიღმა მხოლოდ 36 სახეობის თევზია მოყვანილი. გარემოს ფაქტორების უკიდურესად მძიმე მდგომარეობა ამწვავებს გიბრალტარის სრუტის არაღრმა სიღრმეს, რაც ხელს უშლის ატლანტიკიდან ღრმა სახეობების გავლას.

ის მეზოპელაგიური და ბატიპელაგიური სახეობები, 200-დან 1000 მ-მდე, მათ აქვთ მეტნაკლებად უცნაური ფორმები, რომლებიც ბევრს გადაუხვევს ტიპური თევზის იდეალურ წარმოდგენას. ამ იშვიათი მორფოლოგიის კარგი მაგალითია ცული თევზი. ამ დიდ სიღრმეში თევზების უმრავლესობა აღჭურვილია მსუბუქი ორგანოებით ან ფოტოფორებით, რომლებიც ემსახურებიან როგორც შიდასახეობრივი ამოცნობისთვის, ასევე პოტენციური მტაცებლის მოსაზიდად.

ზოგადად, ისინი მცირე ზომის არიან. თუმცა, აღსანიშნავია გამონაკლისები, მაგალითად, ”რეგალეკუს გლესნე'მას შეუძლია მიაღწიოს და აღემატებოდეს თუნდაც სამ მეტრს. ტიპიური მეზოპლეგიური ოჯახებია, სხვათა შორის მიტოფიდები, ხუჭუჭა, გონოსტომატიდები, ბასრი და საჩუქრები.

ამ თევზებიდან ბევრს აქვს მნიშვნელოვანი ვერტიკალური მიგრაციები და ღამით გადაადგილება ეპიპელაგიურ დონეზე. ზოგი ღამით 1000 მეტრს აღწევს, ვერტიკალური ღამის მიგრაცია 300 – დან 700 მეტრამდე, ნორმალურია ბევრ მიქტოფიდში.

ის ბეტონიკური სახეობები ამ ტერიტორიის ჩვეულებრივ მდებარეობს 1000 მ სიღრმეზე. 2.000-დან 3.000 მ-მდე სიღრმეზე მთლიანი სახეობა ხმელთაშუაზღვისპირეთში მხოლოდ შვიდამდე შემცირდა.