Hesabê efsane ku bi hezaran sal berê, komûnek ji masî koi o çemmasî Wî li Çemê Zer a Çînê avjenî kir. Ew masî mîna bermayiyên rastîn di ronahiya rojê de dibiriqîn.
Wan bi aramî avjenî dikir heya ku wan çelek dît. Gelek ji wan ji tirsa ku bedewiya xwe winda nekin hewl nedan ku hilkişin çiyê gava ku pêşkêşî wan hat kirin ku gava ew ê xwe bavêjin zinaran, ji ber vê yekê wan biryar da ku bêyî xeterê ku bigihîjin armanca xwe bi herikîn re biçin. Lêbelê, komek mêrxasek din cesaret kir ku wê biceribîne da ku jor bizanibe, bê rawestan li hember şelibê bazdan, Bêyî ku dev jê berde.
Vê rastiyê hin şeytanên nêzîk ên ku bi xwe dikeniyan şaş kir şerê ku Kois di şikeftan de dikirin. Ew hatin ku bi efsûna xwe ya xerab bilindahiya hilweşînan zêde bikin ku bêtir bikenin û wê hîn dijwartir bikin, lê wusa jî ew dev jê bernedan, heya ku di dawiyê de yek ji wan xwe gihand jor.
Di wê gavê de, xwedayê ezman keniya û ew wekî xelat veguherand ejderhekî zêrîn ê mezin. Eynî ejderê ezmanî li seranserê ezmanan wekî xelata ji bo hewildan û wêrekiya wî, li pey maranê ye.
Ji wê rojê şûnda, hemî masiyên Koi ku bi hêz û cesaret xwe digihînin jor, dibin ejderên ezmanî. Daketin îro wekî têne zanîn 'Deriyê Ejder' û masî koi Ji ber hêz, berxwedan û berxwedaniya xwe, ew wekî sembolê gihiştina armancê, serfirazîbûn û pêkanîna armancên di jiyanê de têne hesibandin. Xelata ku wek dragon bûyîn bextewariya me ya ku bi şehrezayî dagirtî ye.
Van masiyan ew ji bo bedewî û ahenga wê hêviyan zêde dikin Ji ber vê yekê, ne ecêb e ku ew li paş efsaneyek wusa erênî û dilşewat a ku di paragrafên berê de hatî vegotin hildigirin.