इतर प्राण्यांसारखे दिसणारे असंख्य मासे आहेत. च्या बाबतीत उद्भवते रोस्टरफिश किंवा मगरी मासे. या प्रकरणात, आम्ही भेटण्यास जवळ जात आहोत बेडूक मासे. हे एक मासे आहे ज्याचे वैज्ञानिक नाव आहे हलोबात्राकस डोडेक्टिलस आणि ज्यांचे स्वरूप एका मुलासारखे दिसू शकते. यात विषारी वैशिष्ट्ये आहेत आणि हालोबात्राकस या जातीच्या फक्त उर्वरित प्रजाती आहेत.
या लेखात आम्ही आपल्याला या प्रजातीची वैशिष्ट्ये, जीवनशैली आणि कुतूहल याबद्दल सांगणार आहोत. आपल्याला बेडूक बद्दल अधिक जाणून घ्यायचे आहे का?
मुख्य वैशिष्ट्ये
त्याची हाडांची रचना अगदी सारखीच आहे सूर्यफळ. त्यांची लांबी प्रौढांचे नमुने सहसा 50 सें.मी. शरीर एका टॉडप्रमाणेच असते आणि म्हणूनच हे सामान्य नाव प्राप्त होते. त्याच्या तोंडात गोलाकार आणि ब large्यापैकी मोठे शरीर आहे.
यात दोन स्पाइन आहेत ज्या त्वचेने आच्छादित आहेत आणि दोन पृष्ठीय पंख. पहिल्या पृष्ठीय पंखात त्वचेने झाकलेले तीन लहान, मजबूत मणके असतात. दुसरा लांब असतो आणि गुळगुळीत त्वचेसह 19 ते 24 मऊ किरणे असतात आणि एक प्रकारचे श्लेष्मल आच्छादित असतात ज्यामुळे ती स्वतःचे संरक्षण करते. शिकारी जेव्हा त्यांना पकडण्याचा प्रयत्न करतात तेव्हा हा एक पातळ वस्तुमान आहे जो सरकण्यास परवानगी देतो.
त्याचा रंग हलका तपकिरी आहे आणि तपकिरी रंगाचे विविध स्पॉट्स आहेत. हे इतर माश्यांप्रमाणेच सूचीबद्ध आहे पांढरा शार्क किंवा बॅराकुडा फिश, लोकांसाठी म्हणून धोकादायक. आणि हे असे आहे की त्यास विषारी काटे आहेत ज्याने त्या लोकांना लक्ष्य केले आहे जे त्याचे लक्ष्य आहे.
श्रेणी, निवासस्थान आणि वर्तन
आम्ही संपूर्ण टॉड फिश शोधू शकतो आफ्रिकेचा अटलांटिक किनारपट्टी आणि पश्चिम भूमध्य मध्ये. त्याला उष्ण आणि उथळ पाण्याची आवश्यकता आहे, म्हणूनच ते उप-उष्णदेशीय सागरी पाण्यामध्ये राहतात. आम्ही 10 मीटर खोल ते 50 मीटर कमीतकमी काही नमुने पाहू शकतो. जरी ते प्रामुख्याने सागरी मासे असले तरी ते गॅम्बियामध्ये काही नद्यांमध्ये वास्तव्य करताना दिसले आहेत.
सहसा, ती ब sed्यापैकी आळशी मासे आहे. हे जास्त फिरण्याकडे झुकत नाही, परंतु बर्‍याच वेळा मऊ वाळू किंवा चिखलात राहील. कधीकधी ते संभाव्य शिकारीपासून लपण्यासाठी किंवा वाळूच्या खाली किंवा खडकाच्या खाली असलेल्या भागाच्या दरम्यान लपतात किंवा त्यांना काळजी करण्याची गरज नसते.
हे इतर शिकारांना खायला घालते जे त्याच्या छलावरण क्षमतेमुळे शिकार करते. त्यांचा आहार मुख्यत्वे इतर लहान मासे, काही मोलस्क आणि क्रस्टेशियन्सचा असतो. त्याच्या पुनरुत्पादनात काहीसे विचित्र वर्तन आहे. मादी अंडी घालते (आकाराने बरीच मोठी) आणि ती नर पाळतात. सांगितलेल्या अंड्यांच्या संरक्षणाची आणि बाकीच्यांना धोका म्हणून जाहिरात करणे de peces आजूबाजूला, टॉडफिश ध्वनी मालिका उत्सर्जित करण्यास सक्षम आहे. ध्वनींमध्ये ते उत्सर्जित करण्यास सक्षम आहे आम्हाला थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या थोड्या काळापासून तयार केलेले मद्य आणि ग्रॉन्ड्स सापडतात ज्यामध्ये टॉड आणि बेडूक बनवतात. हे त्यांचे सामान्य नाव त्याच्याकडे येण्याचे आणखी एक कारण आहे जे दोघांनीही रंगले नाही.
हे उच्छृंखल मादीला शक्य तितक्या जवळ ठेवण्यास आणि अंडीवर हल्ला होणा may्या इतर पुरुषांपासून दूर ठेवतात.
विषाचा धोका
आम्ही आधी म्हटल्याप्रमाणे, टॉड फिश ही एक प्रजाती आहे जी मानवासाठी आणि स्नान करणार्‍यासाठी धोकादायक आहे. १० ते meters० मीटरच्या अंतरावर आहे, बरेच स्नान करणारे त्यांच्यात पळतात आणि चावतात. तो त्यांना घासणारा विष त्याच्या टोकाचा धोका आहे.
डंक प्राणघातक नाही, परंतु चाव्याव्दारे फार काळ टिकून राहण्याचे दुष्परिणाम फार महत्वाचे आहेत. चाव्या नंतर होणारी वेदना त्वरित आणि खूपच तीव्र असते. प्रभावित क्षेत्र सूज होईल आणि तेथे काही अंगावर उठणार्या पित्ताच्या गाठी आणि जोरदार ज्वलन होईल. आपण घेतलेल्या चाव्याच्या प्रकारावर अवलंबून, अर्धांगवायू होईपर्यंत वेदना संपूर्ण अंगात पसरते. हे एक जिवाणू संसर्ग आहे ज्यात चिडचिडे जखमा दिसतात. जर योग्य पद्धतीने उपचार केले नाही तर ते आणखी बिकट होऊ शकते.
वेदना बर्‍याच दिवसांपर्यंत टिकून राहते आणि प्रभावित भागात कित्येक महिने तीव्र वेदना देते. काही प्रकरणांमध्ये अँकिलोसिसची प्रकरणे नोंदली गेली आहेत. हा माशाच्या चाव्याव्दारे सोडलेला एक प्रकार आहे आणि त्यामुळे चाव्याव्दारे सांध्यामध्ये हालचाल होत नाही. हालचालींची ही कमतरता अंशतः किंवा पूर्णपणे उद्भवू शकते.
टॉडफिश विषाचा उपचार कसा करावा
या माशाच्या चाव्याव्दारे येणाom्या विषामध्ये योग्य असे अँटी-विष नसते जे ते पूर्णपणे काढून टाकू शकेल. म्हणूनच, या विषाचा उपचार करण्यासाठी त्याबद्दल अधिक जाणून घेणे आवश्यक आहे. संभाव्य तीव्रतेस प्रतिबंध करण्यासाठी लक्षणे आणि हानीवर नियंत्रण ठेवले पाहिजे.
पुढे, आम्ही टॉड फिशच्या चाव्याव्दारे अनुसरण करण्याच्या चरणांचे वर्णन करणार आहोत:
- जखमेची तीव्रता कमी होण्यासाठी शक्य तितके विष काढण्याचा प्रयत्न करा. आपल्याला जखमेवर दबाव आणावा लागेल जेणेकरून ते शक्य तितक्या रक्तस्त्राव करेल आणि मोठ्या प्रमाणात विष काढला जातो.
- आम्ही जखमेच्या काही सेंटीमीटरच्या वर टॉनीकिट ठेवू आणि आम्ही रक्त सोडत जाऊ जेणेकरून रक्त सोडले जाईल.
- आम्ही गरम पाणी वापरतो वेदना खाली जाण्यासाठी सुमारे 50 अंश पर्यंत. आम्ही हे एक तास किंवा दीड तास करू.
- जर जखम रक्तस्त्राव होत नसेल तर आम्हाला कट बनवावा लागेल जेणेकरून रक्तस्त्राव अधिक विष बाहेर काढेल. आपल्यास होणारी जखम फारच लहान असावी लागेल, जेणेकरून त्यास शस्त्रक्रिया बंद होण्याची गरज भासू नये.
- च्या प्रमाणात इंजेक्शन देण्याचा सल्ला दिला जातो 0,1% पोटॅशियम परमॅंगनेटच्या 0,5-5 मिली. हे बहुधा एखाद्या विशेष डॉक्टरने करावे लागेल.
- स्टिंगची वेदना नियंत्रित करण्यासाठी, मेपेरिडिन हायड्रोक्लोराईड इंट्रामस्क्युलरली परिचय देणे चांगले आहे.
नेहमीप्रमाणेच, यासाठी सर्वोत्तम उपाय म्हणजे प्रतिबंध. आपण धोक्याच्या चिन्हेकडे लक्ष देऊ आणि आमच्या स्नानगृहांस परवानगी असलेल्या आणि सुरक्षित ठिकाणी मर्यादित करूया. मला आशा आहे की ही माहिती आपल्याला फ्रॉगफिश विषयी अधिक जाणून घेण्यात मदत करेल.