तांबूस पिवळट रंगाचा आश्चर्यकारक जीवन चक्र

सॅममन त्यांच्या आकर्षक आणि अनोख्या आयुष्याच्या चक्रात एकाधिक पराक्रम करण्यासाठी प्रसिद्ध मासे आहेत. जवळजवळ प्रत्येकाने कधीच याबद्दल ऐकले आहे पुनरुत्पादित करण्यास सक्षम होण्यासाठी तांबूस पिवळट रंगाचा प्रसिद्ध प्रवास. यामुळेच ही मासे विशेष आणि अद्वितीय बनते, कारण प्राणी त्यांच्या पुनरुत्पादक आणि जगण्याची प्रवृत्तीमुळे होणारा प्रतिकार आणि दृढनिश्चय यांचे उदाहरण आहे.

आपल्याला त्याबद्दल अधिक तपशील जाणून घ्यायचे आहे काय? सामन जीवन चक्र आणि आपली उत्सुकता?

तांबूस पिवळट रंगाचा इतिहास

साल्मन्स जातीचे आहेत ऑन्कोर्हेंचस आणि साल्मोनिड कुटुंबास. ते अनाड्रोमस मासे आहेत, याचा अर्थ असा की सागरी वातावरणाचा विकास करा आणि नंतर ताजे पाण्यात रहा. ते दोन्ही प्रकारच्या खारट सांद्रतामध्ये राहण्यास सक्षम आहेत. त्याचे वितरण क्षेत्र प्रशांत महासागराच्या उत्तरेस असून मेक्सिकोच्या आखातीजवळ काही प्रजाती आहेत.

आमच्या ग्रहावर ज्या सामन्यात पहिला सामन दिसला त्या दिवसाची अद्याप माहिती नाही परंतु हे कमी-जास्त प्रमाणात ज्ञात आहे की ते टेलॉस्ट फिशच्या गटाशी संबंधित आहेत आणि क्रेटासियस दरम्यान त्यांनी या महासागराचे अधिराज्य गाजवले. डायनासोर राहत असतानाच्या काळापासून सुमारे 135 दशलक्ष वर्षांपूर्वी. तेव्हापासून, इतर माशांच्या तुलनेत तांबूस पिवळट रंगाचा एक अतिशय विशेष जीवन चक्र आहे. Million० दशलक्ष वर्षांच्या प्रदीर्घ प्रवासादरम्यान, सर्व टेलिओस्ट्स संपूर्ण ग्रहात पसरले आहेत आणि एकमेकांकडून खूप भिन्न उत्क्रांती प्रक्रिया पार पडल्या आहेत.

या उत्क्रांती प्रक्रियेदरम्यान, सॅमनने उत्तर गोलार्धातील थंड आणि ऑक्सिजनयुक्त पाण्यामध्ये राहणे पसंत केले आहे. शास्त्रज्ञांनी कारणे समजून घेण्याचा प्रयत्न केला ज्यामुळे तांबूस पिवळट रंगाचा (चमचा) तंबू बनतो आणि त्यांचे स्पॉनकडे परत जाऊ शकते, तथापि, त्यांना अद्याप याबद्दल निष्कर्ष काढता आले नाहीत.

तांबूस पिवळट रंगाचे जीवन चक्र

जन्म

गोड्या पाण्यातील नद्यांमधील अंड्यांमधून सॅल्मन हॅच. सामान्यत: ते शरद inतूतील असते जेव्हा मादी आणि नर नार्यांमध्ये अंडी ठेवतात आणि त्यांना खडीने बांधलेल्या घरट्यात सुपिकता देतात. काही महिन्यांच्या उष्मायनानंतर, अंडी अंडी आणि तळणे तांबूस पिंगट ते काही आठवडे रेवेत मुक्काम करतात जेथे त्यांना पोहायला काही कौशल्य मिळते. जेव्हा वसंत .तू येते आणि तापमान वाढते तेव्हा ते पर्यावरणाच्या परिस्थितीत बदल घडविण्यास योगदान देते जे बोटलिंग्ज शिकण्यास अनुकूल आहे, जे रेव सोडत आहेत आणि त्यांचे स्वतंत्र जीवन सुरू करतात.

बरीच तज्ञ सॅल्मनच्या जीवनचक्राचा अभ्यास करतात आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे त्यांच्या जीवनाचा हा टप्पा, साल्मनला कसे माहित आहे की त्यांना त्यांची आई नदीकडे परत जावे लागेल हे कसे समजावून सांगण्याचा प्रयत्न केला जात आहे.

जीवन

जेव्हा तळणे मोठे आणि अधिक स्वतंत्र असतात तेव्हा ते समुद्रात रिक्त होईपर्यंत नदीवर पोहतात. एकदा तिथे पोहोचल्यावर ते प्रत्येक तांबूस पिवळट रंगावर अवलंबून निर्यातीत कालावधीसाठी समुद्रात पोहतात आणि फिरतात. या काळात त्यांना अन्न आणि अधिवास आढळतो. एकदा वेळ निघून गेल्यानंतर आणि प्रौढ म्हणून, तांबूस पिवळट रंगाची फुले व झुबकेदार पौष्टिक जन्म आणि पुनरुत्पादित करण्यासाठी त्यांच्या जन्माच्या ठिकाणी परत जाण्याचा प्रयत्न करतात. अर्थात, हा मार्ग अर्थातच टेसिथुरा आहे. कल्पना करा की त्यांनी ज्या नदीतून जन्म घेतला आहे त्या नदीकाठच्या प्रवाहातून परत पोहणे आवश्यक आहे. अर्थातच कथा सांगण्यासाठी सर्व सामन टिकून राहत नाहीत. त्याच्या आई नदीचा रस्ता अडचणी आणि धोकेंनी भरलेला आहे.

मदर नदीकडे परत या

जेव्हा ते मातृ नदीच्या तोंडावर पोचतात तेव्हा ते गटात चढायला लागतात जेव्हा पाणी फारच अशांत नसते आणि मोठ्या नदीच्या बाबतीत काही प्रजाती सलगपणे करतात. नदीकाठच्या प्रवासादरम्यान त्यांना वॉटर एडीज, सर्वात मोठे खडक, अस्वल आणि इतर शिकारी, नदीच्या मध्यभागी असलेली झाडे, कंटेनर आणि प्लास्टिकद्वारे दूषित होणे आणि या सर्व गोष्टी वर्तमानाविरूद्ध लावाव्या लागतात. हे सर्व अडथळे ते तांबूस पिवळट रंगाचा च्या शरीरात एक वाईट स्थिती होऊ ज्यामुळे त्यांचे दृश्य समुद्रात वास्तव्य होते त्या तुलनेत खराब होते.

पुनरुत्पादन

एकदा त्यांनी संपूर्ण नदी वर जाण्याचे व्यवस्थापन केले की ते ज्या ठिकाणी जन्मले होते त्या ठिकाणी पोहोचतात. हे त्याच क्षेत्र आहे जिथे त्यांनी जन्म दिला आणि त्यांचे सर्व पूर्वज. या क्षेत्रात ते लैंगिकदृष्ट्या परिपक्व होईपर्यंत आणि जगणे सुरूच करतात. एकदा ते लैंगिकदृष्ट्या पुनरुत्पादनास तयार झाले की मादी नद्यांच्या तळाजवळ पोहतात ज्यावर ते अंडी देतील तेथे रेव घरटे बांधतात. मादी घरटे बांधत असताना नर मादीकडे आकर्षित झालेल्या इतर पुरुषांना पळवून नेतो.

मादी तिच्या शेपटीचा वापर लाटण्यासाठी करते आणि 40 ते 50 सेंटीमीटर दरम्यान घरटी बांधते. कधीकधी, इतर नर मादी बनवित असलेल्या घरट्यात प्रवेश करण्याचा प्रयत्न करीत असताना, महिला घुसखोरांना बाहेर काढण्यासाठी हिंसक कृती करतात. पासून घरट्याचे हे बांधकाम काही तास घेते मादी त्या दगडांची निवड आणि सामील होत आहे जी "पाळणा" तयार करण्यासाठी सर्वात योग्य वाटेल तेथे नवीन सॅमनचा जन्म होईल. याव्यतिरिक्त, त्यांची गुणवत्ता आणि खोली तपासताना ते पाच घरटे बांधू शकतात.

एकदा त्यांनी घरटे बांधली की मादी नरच्या पुढे उभी राहू देते जेणेकरून त्याच वेळी मादी अंडी आणि शुक्राणू सोडते. अशा प्रकारे गर्भधारणा होते. जेव्हा अर्धवट द्रवपदार्थातून पाणी साफ होते, तेव्हा मादी घरट्याच्या तळाशी अंडी पहातो आणि पंखासारखी तिची शेपटी चिकटवित असताना ती झाकण्यासाठी धावते. ही हालचाल कोणत्याही दगडाला स्पर्श न करता केली जाते आणि अंड्याचे नुकसान होऊ नयेत म्हणून ते अंडी हलवितात व त्यामुळे त्यांचे संरक्षण होते यासाठी एक प्रवाह निर्माण करण्यासाठी केले जाते.

एका घरट्यात क्रिया समाप्त होत असताना, ती पुढील तयार करते. प्रत्येकात ते 500 ते 1000 अंडी जमा करीत आहे. पुढील दिवसांत तो मरेपर्यंत त्यांचे संरक्षण करण्यासाठी त्याने त्यांना संरक्षित केले.

नवीन तळ वाढण्यासाठी हा शेवटचा टप्पा चांगला आहे हे फार महत्वाचे आहे. म्हणूनच नद्यांमधील प्रदूषण आणि मानवी बदल हे घटक आहेत ज्यामुळे तांबूस पिवळट रंगाचे पुनरुत्पादन करणे फार कठीण होते. आधी सांगितल्याप्रमाणे, शास्त्रज्ञ इतर कारणांमुळेच नाही तर सल्मन आपल्या मातृ नदीतच का चमत्कार करतात याची कारणे शोधत आहेत. तारीख पर्यंत का पुरावा सापडला नाही. त्यांच्याकडे फक्त तंत्रिका तंत्रामध्ये रिसेप्टर्स असल्याचे समजले जाते जे पर्यावरणाची परिस्थिती वापरतात ज्यात ते "स्मृतिचिन्हे" म्हणून राहत होते आणि पुढच्या पिढ्यांना जन्म देण्यासाठी तेथे परत जातात.