Schaaldieren zijn kleurrijke dieren en over de hele wereld bekend. Er zijn veel soorten die voornamelijk afhankelijk zijn van schaaldieren in hun dieet. Een van de schaaldieren die de meeste aandacht trekt, is de blauwe krab. In tegenstelling tot andere krabben, is de kleur die ze hebben niet natuurlijk, dus het onderscheidt zich veel van de rest. Hoewel het nog niet is geclassificeerd als een bedreigd dier, sterven elke dag veel krabben als gevolg van de vervuiling van zeeën en rivieren door menselijke activiteiten.
Wil je de geheimen van de blauwe krab en zijn zeldzaamheden weten? In dit artikel leggen we je alles uit.
hoofdkenmerken
Deze soort heeft een onberekenbare schoonheid die wordt gegeven door deze exotische blauwe kleur van zijn exoskelet. Er zijn ook enkele variëteiten die iriserend blauw, bot, oranje of zelfs roze kunnen zijn. Deze exotische kleuren zorgen ervoor dat de blauwe krab in veel delen van de wereld wordt herkend.
Een van de belangrijkste verschillen die deze krab heeft met de rest is de buitenste kiel. Deze kiel bevat vier andere slecht gedefinieerde kielen op het oppervlak van het schild. De chela's zijn aan de binnenkant bedekt met fijnere haren. De Rivierkrab heeft meestal het hoofd en de inwendige organen bedekt door de schaal. Dit dient als bescherming tegen elk incident of gevaar, zowel van het ecosysteem waarin het leeft als van de aanval van een roofdier. De segmenten van de buik zijn bedekt met een flexibel membraan waardoor ze gemakkelijk kunnen bewegen terwijl ze beschermd blijven.
Deze krab heeft een vrij groot paar klauwen aan de voorkant. Ze zijn zeer noodzakelijk voor hen omdat ze gewend zijn om te eten, graven tot twee meter diep en verdedigen zich tegen mogelijke roofdieren. Elk paar klemmen gaat vooraf aan vier paar poten die het gebruikt om te bewegen en nog eens vier paar die het gebruikt om te zwemmen. Deze poten worden pleopoden genoemd. Ze zijn meestal bedekt met fijne haartjes die dienen om de eieren erin te fixeren.
Beschrijving
Het heeft een paar ogen aan het einde van de aanhangsels. Zowel smaak als aanraking worden waargenomen door een paar grote tentakels. Als ze in goede gezondheid en voedselomstandigheden verkeren, kunnen ze tussen de 25 en 30 cm lang zijn en een kwart kilo wegen. Slechts 20% van al zijn gewicht is de staart.
Tussen het mannetje en het vrouwtje zijn er zeer duidelijke verschillen. De eerste is waar de genitale poriën zich bevinden. In het geval van het vrouwtje bevindt het zich specifiek aan de basis van het derde paar poten. De vorm is eivormig en transparant. Aan de andere kant vinden we bij de man het orgel aan de basis van het vijfde paar poten.
Er zijn andere verschillen die duidelijker en gemakkelijker te waarderen zijn. Het mannetje is bijvoorbeeld groter dan het vrouwtje en heeft robuustere klauwen. Het vrouwtje heeft langere pleopoden dan het mannetje.
Deze dieren, terwijl ze groeien, veranderen het exoskelet. Het wordt meestal een of twee keer per jaar gedaan bij volwassen exemplaren. Wanneer de blauwe krab de oude schaal verlaat, neemt hij een bepaalde hoeveelheid water op om het interieur te vullen en in omvang te kunnen toenemen. Dit is hoe het een voldoende lichaamsvolume mogelijk maakt om spiermassa en andere interne organen beter te ontwikkelen.
Als ze klaar zijn met het afwerpen van het exoskelet, ze zullen de schaal beetje bij beetje moeten uitharden met behulp van het calcium dat ze via voedsel hebben ingenomen.
Habitat en verspreidingsgebied
De blauwe krab is meestal enigszins gevoelig voor veranderingen in de omgevingsomstandigheden in het gebied waar hij leeft. Desondanks heeft zijn vermogen om zich aan verschillende variabelen aan te passen het mogelijk gemaakt om in verschillende habitats te leven. Ze worden meestal gevonden in laaglanden met hoge concentraties water, zoals dammen, beken, moerassen, putten, reservoirs. Ze geven de voorkeur aan schoon water met verschillende temperaturen omdat het een hogere kwaliteit heeft en er meer voedsel is.
Dankzij het feit dat het zich kan aanpassen aan verschillende omgevingsomstandigheden, kunnen we het zowel in warmwaterbronnen als in meren met zeer koud water vinden. Zijn kenmerken geven het voordelen om droogte te kunnen overleven. Dit komt omdat ze in de modder kunnen worden begraven en van het vocht kunnen genieten. Eenmaal begraven, kunnen ze in een staat van lethargie blijven die indien nodig tot 1 jaar kan duren.
Voeding en reproductie van de blauwe krab
Omdat het in een groot aantal habitats wordt aangetroffen, voedt het zich met een grote verscheidenheid aan afval en overblijfselen. Het kan algen, andere ongewervelde waterdieren, enz. Het zijn alleseters, dus ze hebben niet al te veel moeite met eten. Ze zijn vaak opportunistisch en profiteren van verwaarlozing of veranderingen in habitats om zich te voeden. Hun gevarieerde dieet bestaat uit mosselen, slakken, vissen, kikkers, planten, aas, andere krabben en zelfs kleinere blauwe krabben.
Dat dit dier een kannibaal kan worden, komt niet vaak voor. Het gebeurt alleen als het voedseltekort erg groot is. Het komt ook voor wanneer ze zich onder druk gezet voelen door dieren van dezelfde soort en worden "gevangen" in hun leefgebieden. Naast het bovenstaande kunnen ze wat insecten eten via zoöplankton en zich voeden met diatomeeën.
Wat betreft zijn voortplanting, het heeft meestal een zeer korte levenscyclus, dus zijn groeisnelheid is snel, net als zijn vruchtbaarheid. Ze hebben verschillende kuiten en worden geslachtsrijp op de leeftijd van 4 jaar. Het vrouwtje spawnt de eieren als ze niet te ontwikkeld zijn, dus ze hebben moederlijke zorg nodig voor hun ontwikkeling.
de reproductie wordt bepaald door de lengte van de dag en de temperatuur waarbij het water is. De paring kan plaatsvinden in het voorjaar, wanneer de temperatuur stijgt en de dagen langer zijn.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de blauwe krab en zijn kenmerken.