Vandaag gaan we het hebben over een heel speciale vis. En ik zeg best speciaal omdat in 2013 werd beschouwd als het lelijkste dier ter wereld. Het gaat over de dropfish.
De druppelvis, wetenschappelijke naam (Psychrolutes marcidus), is ook bekend als de kloddervis of janaira. In het Engels staat het bekend als globfish. Behoort tot de familie de peces met een dikke kop en heeft enkele kenmerken die hem uniek maken in de viswereld. Wil je meer weten over het lelijkste dier ter wereld?
Habitat en verspreidingsgebied
Dropfish is te vinden in de diepe wateren van het vasteland van Tasmanië en Australië. Het wordt voornamelijk in deze gebieden gevonden, hoewel we het ook kunnen vinden in de wateren van Nieuw-Zeeland.
Het is een zeldzame vis aan de oppervlakte, dus het is moeilijk om het met het blote oog te zien. Meestal te vinden op diepten tussen 900 en 1200 meter waar de waterdruk tientallen keren veel hoger is dan die boven zeeniveau. Dit is een van de redenen waarom deze vis niet zo bekend is.
Het wordt niet alleen beschouwd als het lelijkste dier ter wereld vanwege zijn gezicht of uiterlijk, maar ook vanwege zijn huid. Het vlees van deze vissen moet drijven en bestaat daarom uit een geleiachtig weefsel met een lagere dichtheid dan die van water. Dankzij dit type minder dichte huid kan het op de oceaanbodem drijven zonder energie te verliezen om te zwemmen.
hoofdkenmerken
Mensen die deze vis hebben gezien, zeggen dat hij er walgelijk uitziet en dat de gelatineuze aanraking verschrikkelijk is. Het heeft een crème kleur en een lengte van 30 tot 38 cm waardoor het een vrij grote vis is.
Met een lichaam met zo'n lage dichtheid hebben ze niet veel kracht. Daarom zijn het niet erg actieve soorten en jagen ze meestal niet op hun prooi. Ze voeden zich met wat ze onderweg tegenkomen. Gezien de extreme zeldzaamheid zijn veel wetenschappers gaan twijfelen aan het ware bestaan ervan, omdat het meer op een sciencefictionfilm lijkt dan op de realiteit. Maar soms moet je luisteren naar het gezegde dat "de realiteit overtreft fictie".
Het heeft een zeer grote kop en vrij smalle vinnen, zowel de achterkant als de staart. Het wordt een druppelvis genoemd omdat het de vorm heeft van een druppel water wanneer het valt. Op het hoofd heeft het een enorme, nogal uitgesproken en ronde hangende neus en twee ogen geplaatst in de hoek waar de neus is geboren. Zowel de ogen als de neus hebben een geleiachtige textuur die het grover maakt.
Wat betreft dichtheid en lichaamsgewicht moet gezegd worden dat ze erg laag zijn om op de zeebodem te kunnen drijven zonder hun energie te hoeven uitputten door te zwemmen. In tegenstelling tot de rest de peces, hij heeft geen zwemblaas. Dit orgel komt bij de overgrote meerderheid voor de peces en ze gebruiken het om in het water te kunnen blijven drijven zonder naar de oppervlakte te komen. Het is een essentieel orgaan voor alle vissen. De kloddervis heeft het echter niet omdat hij het niet nodig heeft. Met de kleine massa en dichtheid die zijn lichaam heeft, is het al genoeg om te blijven drijven zonder een zwemblaas nodig te hebben.
Vissen worden blootgesteld aan hoge druk vanuit de diepten van het water. Dankzij de zwemblaas kunnen ze deze druk overwinnen zonder uit elkaar te vallen. Welnu, de dropfish heeft een andere evolutie ondergaan waardoor zijn lichaam een lagere dichtheid heeft. Dit is de reden waarom deze vis alleen deze diepten kan bewonen.
Met een lengte van 38 cm is het niet dat het te opzichtig is, maar het trekt wel de aandacht wanneer het wordt waargenomen de grote omvang van het hoofd ten opzichte van de rest van het lichaam. Dankzij zijn lichaamsstructuur is hij bestand tegen zeer lage temperaturen. De optimale liggen tussen de 2 en 9 graden Celsius.
Voedsel en gedrag
Omdat het zich voedt met wat er op de zeebodem wordt gevonden, is zijn dieet behoorlijk gevarieerd. Ze zijn in staat zich te voeden met allerlei soorten organismen die om hen heen zijn. Degenen die in het water zijn gesuspendeerd, komen het meest voor. We vinden kleine schaal- en weekdieren, sommige organismen en zelfs zee-egels.
Hoewel hij geen tanden heeft om op voedsel te kauwen, is deze vis heeft geen probleem bij het eten van welk soort voedsel dan ook, omdat ze een spijsverteringsstelsel hebben met een groot absorberend en bijtend vermogen.
Omdat het voedsel in deze diepten van de oceaan niet erg overvloedig is, drijft de druppelvis rustig zonder uitputtende energie te wachten om voedsel te vinden. Het is geen soort die op zijn prooi jaagt.
reproduktie
De reproductie van deze vis, gezien het verspreidingsgebied, is moeilijk te weten. Bovendien is het een nog niet zo lang geleden ontdekte soort, dus veel informatie is er niet. In sommige gevallen is gemeld dat deze vissen hun eieren op de zeebodem leggen en in de omgeving blijven om ze te beschermen en te controleren. Het paar wordt er op dezelfde manier bovenop geplaatst als vogels.
Wanneer de dagen verstrijken en de jongen uit de eieren komen, zullen de ouders zich niet van hen scheiden om ze te beschermen tegen roofdieren. Dit doen ze omdat er op de zeebodem geen algen of rotsformaties zijn waarin de eieren met het blote oog kunnen worden beschermd tegen de rest. U kunt geen lakens plaatsen om ze te bedekken.
Als het vrouwtje de eieren legt, kan er enkele duizenden plaatsen en hun eieren zijn roze en niet wit, zoals het meest gebruikelijk is.
Bedreigingen van de dropfish
Hoewel deze vissen in de diepte leven, worden ze bedreigd door sommige acties van de mens. De eerste is te wijten aan de bodemloze visserij van sommige maritieme bedrijven. De techniek van de trawlvisserij vernietigt de zeebodem en tast de dropfish aan, tussen vele andere soorten.
Zelfs als de vis niet volledig wordt gevangen, kan het alleen al buiten zijn dieptebereik brengen ernstige gevolgen hebben voor zijn lichaam. Plotselinge drukveranderingen hebben ernstige gevolgen voor hen.
Zoals je kunt zien, zijn er in de diepe zee allerlei soorten de peces eigenaardigheden die ons voortdurend blijven verbazen.