Er zijn talloze soorten vissen die wel of niet kwetsbaarder zijn voor veranderingen in het milieu die voorkomen in de omgeving waarin ze leven. Sommigen reageren goed door zich aan te passen en anderen doen het niet zo goed en gaan uiteindelijk dood.
Er is een soort wilde vis die zeer overvloedig aanwezig is in de Middellandse Zee, die zeer snelle zwemmers zijn en kunnen hun roofdieren onder water ruiken. Bij besmetting kan elke verandering in de geur van het water echter de ontsnapping van deze vis beïnvloeden. Hoe beïnvloedt de geur van water deze vissen?
Lijster juvenielen
Deze vissen kunnen in hun volwassen fase een grootte bereiken van ongeveer 45 cm lang. Het heeft een langwerpig lichaam, eindigend in een snuit met grote, vlezige lippen. Wat de kleur betreft, deze is meestal tussen groenachtig en bruin en wordt gekenmerkt door blauwe en rode stippen die in lijsten zijn gerangschikt. Zoals ik eerder aangaf, leeft in de Middellandse Zee in de algenbedden van de zeebodem. Ze leven ook op rots- en zandbodems, hoewel ze aan de oppervlakte te zien zijn.
Lijstervissen zijn hermafrodiet en vrouwtjes worden op tweejarige leeftijd geslachtsrijp. Veel van deze vrouwtjes worden na nog een jaar mannetjes. Het broedseizoen is tussen mei en juni waarin de vrouwtjes hun eieren leggen op rotsen die bedekt zijn met algen. De mannetjes zijn verantwoordelijk voor het bewaken van de eieren, hoewel ze het water niet vernieuwen of het nest bouwen.
Deze vissen maken een groter aantal schokkerige bewegingen als ze voedsel of zijn roofdieren kunnen ruiken.
Onderzoek naar de geur van water bij juveniele spruw
Een team van wetenschappers uit verschillende centra heeft onderzoek gedaan naar de invloed van de geur van water op vissen. Het onderzoeksteam staat onder leiding van: het Balearen Oceanografisch Centrum van het Spaanse Instituut voor Oceanografie (IEO). Om dit onderzoek uit te voeren, hebben de onderzoekers een systeem gebruikt dat de stroom van water selecteert en het mogelijk maakt om twee verschillende watermassa's in dezelfde ruimte te onderscheiden zonder daadwerkelijk te mengen. Zo kunnen ze op dezelfde plek zien hoe de geur van het water de vissen beïnvloedt.
Het onderzoek is gebaseerd op het gedrag van de vis voor de verschillende geuren die het water kan hebben. Deze geuren kunnen om meerdere redenen worden gewijzigd, zoals de vervuiling van de zee door morsen. Ondanks de populaire overtuiging dat vissen weinig reukvermogen hebben (omdat ze onder water en zonder longen leven, wordt het idee dat ze ruiken niet goed begrepen), is het reuksysteem van vissen erg complex, bijna zoals dat van mensen.
adam gouraguine, is een doctoraalstudent aan de Universiteit van Essex, Verenigd Koninkrijk, met een verblijf aan de Oceanographic of the Balearic Islands en is de hoofdauteur van de studie. Adam legt uit dat verschillende wetenschappers deze techniek sinds de jaren 2000 gebruiken om te zien hoe de geur van water het gedrag van vissen beïnvloedt. Dit experiment bestaat uit het introduceren van de lijstervis in het stroomselectiesysteem en het blootstellen aan verschillende geuren. Terwijl de vis reageert op geuren, wordt zijn gedrag geregistreerd. De watermassa's in het systeem vermengen zich niet, maar de vissen kunnen er vrij doorheen zwemmen. Op deze manier kan de vis het water kiezen dat hij het meest "liefheeft".
Tot nu toe hebben wetenschappers onderzocht hoe lang vissen in hetzelfde water bleven zonder te bewegen. Maar bij deze gelegenheid is de belangrijkste nieuwigheid van het onderzoek dat het gaat over: de eerste keer dat dit gedrag is bestudeerd, maar bij een mediterrane soort. De vorige keren is het gedaan bij tropische soorten.
Resultaten en een tweede test
Spruwjuvenielen vertoonden geen voorkeur voor een bepaald waterlichaam. De leeftijd van de vissen die ze gebruikten was tussen fingerlings en volwassenen, dus ze accepteren de dreiging, ze gedragen zich anders, maar ze nemen het risico. Gezien dit resultaat zou het onderzoeksteam besluiten het onderzoek af te sluiten. Er werd echter een volgende stap gezet om niet alleen de tijd te bestuderen die de vissen in elk waterlichaam doorbrachten, maar ook: hoe de vissen zich in elke stroom gedroegen. Een van de onderzochte variabelen was bijvoorbeeld de snelheid waarmee de vis zich binnen de verschillende watermassa's bewoog en het aantal plotselinge bewegingen die hij daarin maakte.
Toen deze tweede test eenmaal was uitgevoerd, realiseerden de experts zich hoe complex de geur van de vis is, aangezien de snelheid waarmee de vis beweegt een indicator kan zijn van hoe de vis zich in elk scenario voelt. De test bestond uit het testen van het gedrag van juveniele lijsters in vijf wateren met verschillende geuren: roofdier, Posidonia oceanica, algen, vissen van dezelfde soort en een laatste gefilterd en schoon water. Elk van de vijf tests, één voor elk aroma, werd uitgevoerd met 30 verschillende vissen, één voor één. Omdat de lijster een wilde soort is, was het niet mogelijk om de vis te lang in gevangenschap te houden omdat het risico bestond dat de vis zou leren dat de roofdiergeur niet van een echte kwam. Tussen het vangen van de vis en het uitvoeren van het experiment gaven de onderzoekers de lijster een periode van 24 uur om stress te verminderen en te wennen aan de aquaria.
Het resultaat was een verandering in het gedrag van de vissen. met meer abrupte bewegingen in het water met de geur van roofdieren of voedsel. Deze reageert op een afweermechanisme dat verband houdt met vlucht en voedsel. Er werd ook waargenomen dat in de naar vis van dezelfde soort ruikende wateren, noch de snelheid, noch de hoeveelheid plotselinge bewegingen het gedrag veranderde. Dit geeft aan dat in water waar vissen van dezelfde soort zijn, ze zich veilig voelen en langzamer zwemmen.
Zoals je kunt zien, is het reuksysteem van vissen erg complex en het is noodzakelijk om niet alleen te bestuderen hoe lang de vissen in elk waterlichaam zijn, maar ook wat ze erin doen.