Vandaag willen we verwijzen naar de juiste manier lichaamsvloeistoffen bij vissen reguleren. Om dit te doen, moeten we beginnen met het definiëren van osmose en semi-permeabele membranen. Osmolariteit is het gevolg van de concentratie van opgeloste stoffen in een oplossing, dat wil zeggen, osmolariteit is een gevolg van de hoeveelheid zouten die in het water zijn opgelost.
Het semipermeabele membraan is het membraan dat water (oplosmiddel) doorlaat, maar niet de zouten die erin zijn opgelost. Het osmoseproces is wanneer twee oplossingen met verschillende concentraties worden gescheiden door een semi-permeabel membraan, de zwakkere oplossing door het membraan stroomt en de geconcentreerde oplossing verdunt totdat beide een gelijke concentratie hebben.
La vissenhuid is een semi-permeabel membraan die de overdracht van water mogelijk maakt. De vis zout water en vis water Zoet heeft gelijke waterniveaus, hetzelfde gebeurt met het zout in je lichaam, maar ze hebben heel verschillende mechanismen die het mogelijk maken om de balans van lichaamsvloeistoffen en het zoutgehalte van de buitenkant te handhaven.
De zoutconcentratie in een zoetwatervis is sterker dan die van het omringende water, dus het water wordt door het lichaam opgenomen via de kieuwen en de huid. Vissen die in zoet water leven, hoeven geen water te drinken, ze nemen het op via hun huid en hun nieren zijn verantwoordelijk voor het behoud van de zouten die ze nodig hebben.
In plaats daarvan, zoutwatervissen leef met een sterkere en meer geconcentreerde omgeving dan zij, daarom zijn ze verantwoordelijk voor het verwijderen van water uit je lichaam door osmose. Water verlaat het lichaam om gelijke concentraties met zeewater te bereiken. Om te voorkomen dat ze uitdrogen, moeten ze zeewater drinken.