De verbazingwekkende levenscyclus van zalm

Zalmen zijn vrij bekende vissen omdat ze meerdere prestaties leveren tijdens hun aantrekkelijke en unieke levenscyclus. Bijna iedereen heeft er ooit van gehoord de beroemde reis van de zalm om zich voort te kunnen planten. Dit is wat deze vis speciaal en uniek maakt, omdat het een voorbeeld is van de weerstand en vastberadenheid die dieren kunnen hebben vanwege hun voortplantings- en overlevingsinstinct.

Wilt u meer weten over de levenscyclus van zalm en uw nieuwsgierigheid?

De geschiedenis van zalm

Zalmen behoren tot het geslacht Oncorhynchus en aan de zalmachtigenfamilie. Het zijn anadrome vissen, wat betekent dat: ontwikkelen in het mariene milieu en vervolgens in zoet water leven. Ze kunnen in beide soorten zoutconcentraties leven. Het bereik is te vinden in de noordelijke Stille Oceaan met sommige soorten in de buurt van de Golf van Mexico.

De datum waarop de eerste zalm op onze planeet verscheen is nog niet goed bekend, maar het is min of meer bekend dat ze tot de groep van de teleostvissen behoren en dat ze tijdens het Krijt de oceanen domineerden. Dit dateert uit de tijd dat dinosaurussen leefden ongeveer 135 miljoen jaar geleden. Sindsdien heeft de zalm een ​​nogal bijzondere levenscyclus gehad in vergelijking met andere vissen. Tijdens een lange reis van 60 miljoen jaar hebben alle teleosten zich over de hele planeet verspreid en hebben ze heel verschillende evolutionaire processen van elkaar ondergaan.

Tijdens dit evolutieproces heeft zalm er de voorkeur aan gegeven in de koude en zuurstofrijke wateren van het noordelijk halfrond te leven. Wetenschappers hebben geprobeerd de redenen te begrijpen die zalm ertoe brengen terug te keren om te paaien, maar ze hebben er nog geen conclusies over kunnen trekken.

De levenscyclus van zalm

Geboorte

Zalm komt uit hun eieren in zoetwaterrivieren. Normaal gesproken is het in de herfst wanneer het vrouwtje en het mannetje de eieren in de rivieren leggen om ze te bevruchten in een nest gebouwd met grind. Na een paar maanden incubatie, de eieren komen uit en de jonge zalm komt uit. Ze blijven een paar weken in het grind waar ze wat zwemvaardigheid verwerven. Wanneer de lente aanbreekt en de temperatuur stijgt, draagt ​​dit bij aan een verandering in de omgevingsomstandigheden die het leren van de vingervogels bevordert, die het grind verlaten en hun onafhankelijke leven beginnen.

Er zijn veel experts die de levenscyclus van zalm bestuderen en vooral deze fase van hun leven, aangezien wordt geprobeerd uit te leggen hoe zalmen weten dat ze terug moeten naar hun moederrivier om te paaien.

vida

Als de jongen groter en onafhankelijker zijn, zwemmen ze langs de rivier totdat ze uitmonden in de zee. Eenmaal daar zwemmen en zwerven ze over de zeeën voor variabele periodes, afhankelijk van elke zalm. In deze periode vinden ze voedsel en een leefgebied. Als de tijd voorbij is en als volwassen zalm, probeert de zalm terug te keren naar zijn geboorteplaats om te paaien en zich voort te planten. Natuurlijk is dit pad natuurlijk nogal een getuigenis. Stel je voor dat ze tegen de stroom in moeten zwemmen bij de rivier waaruit ze zijn geboren. Blijkbaar niet alle zalmen overleven om het verhaal te vertellen. De weg naar zijn moederrivier is vol moeilijkheden en gevaren.

Keer terug naar de moederrivier

Wanneer ze de monding van de moederrivier bereiken, beginnen ze in groepen te klimmen als het water niet erg onstuimig is en in het geval van een zeer grote rivier doen sommige soorten het in een rij. Tijdens de tocht op de rivier moeten ze de wervelingen van het water ontwijken, de grootste rotsen, beren en andere roofdieren, de bomen in het midden van de rivier, de vervuiling door containers en plastic, en dit alles tegen de stroom in. Al deze obstakels ze veroorzaken een slechte toestand in het lichaam van de zalm waardoor hun uiterlijk verslechtert vergeleken met toen ze in de zeeën leefden.

reproduktie

Als ze erin slagen om de hele rivier op te gaan, bereiken ze het paaigebied waar ze zijn geboren. Het is hetzelfde gebied waar ze zijn bevallen en al hun voorouders. In dit gebied blijven ze leven totdat ze geslachtsrijp zijn en paaien. Zodra ze seksueel zijn voorbereid om zich voort te planten, zwemt het vrouwtje in de buurt van de bodem van de rivieren om het grindnest te bouwen waar ze de eieren zullen plaatsen. Terwijl het vrouwtje het nest bouwt, verdrijft het mannetje andere mannetjes die zich aangetrokken voelen tot het vrouwtje.

Het vrouwtje gebruikt haar staart om ermee te zwaaien en bouwt een nest van tussen de 40 en 50 centimeter. Soms, als de andere mannetjes het nest proberen binnen te gaan dat het vrouwtje aan het bouwen is, treedt het vrouwtje gewelddadig op om indringers te verdrijven. Deze constructie van het nest kost ze een paar uur, aangezien Het vrouwtje kiest en voegt zich bij de stenen die het meest geschikt lijken om de "wieg" te vormen waar de nieuwe zalm zal worden geboren. Bovendien kunnen ze tot vijf nesten bouwen terwijl ze hun kwaliteit en diepte controleren.

Zodra ze de nesten hebben gebouwd, laat het vrouwtje het mannetje naast zich staan, zodat het vrouwtje tegelijkertijd de eieren loslaat en het mannetje het sperma. Op deze manier vindt bevruchting plaats. Wanneer het water uit de zaadvloeistof is verdwenen, kijkt het vrouwtje naar de eieren op de bodem van het nest en haast zich om ze te bedekken terwijl ze met haar staart kwispelt als een waaier. Deze beweging wordt gedaan zonder een steen aan te raken en het wordt gedaan om een ​​stroom te creëren die de eieren in het grind beweegt om schade te voorkomen en om ze goed te beschermen.

Als de actie eindigt in het ene nest, bouwt het het volgende. In elk legt het tussen de 500 en 1000 eieren af. Tijdens de volgende dagen bedekt hij ze om ze te beschermen tot hij sterft.

Het is heel belangrijk dat deze laatste fase goed verloopt om de nieuwe jongen te laten groeien. Daarom zijn vervuiling en menselijke veranderingen in rivieren factoren die het voor zalm erg moeilijk maken om zich voort te planten. Zoals eerder vermeld, zoeken wetenschappers naar redenen waarom zalm alleen in hun moederrivier paait en niet elders. Tot de datum er is geen bewijs gevonden waarom. Er wordt alleen gedacht dat ze receptoren in het zenuwstelsel hebben die de omgevingsomstandigheden waarin ze leefden als 'souvenirs' gebruiken om daar terug te keren om de volgende generaties te baren.