Transparant zijn de eieren van beenvissen en meest rond. Er is een permeabel buitenmembraan met kleine poriën, het chorion. Dit membraan is over het algemeen glad, hoewel het bij sommige soorten een hexagonaal rooster heeft.
El dooier van ei is verantwoordelijk voor het verstrekken van energie- en voedingsreserves wat het embryo nodig heeft tijdens zijn ontwikkeling totdat het zichzelf kan voeden, terwijl het al deel uitmaakt van het plankton. Bij sommige soorten de pecesneemt de dooier alle beschikbare ruimte in beslag en laat slechts een marginaal gebied vrij.
En elasmotakken, zodra ze hebben bevruchte eitjes, ze zijn bedekt met een hoornvliescapsule die verschillende maten en maten heeft, afhankelijk van de soort. Bij sommige eierleggende haaien heeft deze capsule bijvoorbeeld een min of meer rechthoekig uiterlijk en is voorzien van filamenten om op de bodem te fixeren.
De grootte van de eieren is zeer variabel, hoewel ze ongeveer 1 mm in diameter zijn en tussen de 0,25 en 7 mm kunnen variëren bij de verschillende soorten. De optimale eiergrootte Het is degene die het aantal eieren en de toekomstige overleving van larven en juvenielen maximaliseert.
De benthische eieren ze zijn over het algemeen groter dan de planktonische, met meer dooier en minder talrijk. De ontwikkeling van het embryo in het ei is langer en de larve komt naar buiten in een meer geavanceerde staat, met reeds gepigmenteerde ogen.
In ruil vruchtbaarheid bij pelagische paaivissen hoger is dan die van degenen die eieren leggen benthisch. Er is dus een duidelijke relatie tussen eigrootte en larvale overleving. En feit is dat de grootste larven in staat zijn om een breed spectrum aan prooien en maten te eten, en tegelijkertijd minder kwetsbaar zijn voor roofdieren.