El tandbaars is een proterogyne hermafrodiete soort, die op vijfjarige leeftijd geslachtsrijp wordt en vanaf tien jaar een mannetje wordt, hoewel sommige vrouwtjes nog vele jaren als zodanig kunnen blijven, totdat ze een aanzienlijke omvang bereiken.
Tien jaar lang is het bestaan van rekruten in meer noordelijke gebieden geverifieerd, waaruit blijkt dat de voortplanting verder naar het noorden heeft plaatsgevonden dan eerder werd gedacht. Veel studies hebben aangetoond dat eDe tandbaars broedt in het beschermde gebied van de Medes-eilanden.
Het fenomeen van fokken vindt plaats in juli en gaat door tot augustus, samenvallend met de data rond de volle maan. Hoewel enkele patronen met betrekking tot voortplanting zijn waargenomen, is de afgifte van genitale producten niet geverifieerd, maar geïndividualiseerde monitoring van eivormige vrouwtjes, herkenbaar aan de vlekken rond de ogen, die nooit samenvallen bij twee individuen, heeft aangetoond dat deze verscheen na een paar dagen zonder eieren, onweerlegbaar bewijs dat paaien had plaatsgevonden. De eieren, zoals bij alle andere soorten serraniden, zijn pelagisch.
De tandbaars is ongeveer een stevige en dik ogende vis. Het hoofd, de ogen en de mond zijn groot. De onderkaak overstijgt de bovenkaak. De bovenkaak vertoont enkele schubben en bovenkaak, een eigenschap die hij deelt met al zijn soortgenoten en die hen onderscheidt van de geslacht Serranus.
Het is eigenlijk een kustvis, rotsachtige bodem minnaar gevormd door grote blokken waartussen het beschutting vindt volgens zijn afmetingen. De diepte waarop hij wordt aangetroffen varieert tussen 5 en 400 meter, maar de bathymetrische verdeling is een functie van de mate van visserijdruk waaraan hij wordt blootgesteld.
Louter voedt zich met koppotigen, waarvoor hij een speciale voorliefde voelt, hoewel hij schaaldieren of andere vissen niet minacht.