Vandaag moeten we het hebben over een ietwat exotische vis. Het gaat over san pedro vis. Het is ook bekend onder de algemene naam San Martín-vis en de wetenschappelijke naam is Zeus Faber. Het behoort tot de groep van teleosten en wordt beschouwd als een delicatesse in de gastronomie, hoewel het, omdat er niet veel bekend is over de soort, niet zo veel wordt geconsumeerd in de wereld.
Laten we meer te weten komen over de San Pedro-vis!
hoofdkenmerken
Deze vis heeft het lichaam vrij zijdelings en ovaal samengedrukt. De kleur is olijfgeel, net alsof het in olie is gedrenkt. Je ziet een patroon van horizontale lijnen van kop tot staart met een grote donkere vlek aan de zijkanten. De kop is groter dan normaal en heeft benige ribbels. Hoewel het hoofd groot is en zijn ogen hem ook vergezellen, is zijn mond kleiner en langwerpig.
Het zijn vissen die bij het bereiken van geslachtsrijpheid langere filamenten ontwikkelen op de rug van de rugvin. Dit wordt meestal gebruikt als een indicatie voor die onderzoekers die proberen de soort te bestuderen en het stadium ervan te achterhalen. Het heeft kleine schubben, hoewel ze bij sommige soorten niet merkbaar zijn.
De ogen zijn intens geel en de neusgaten zijn zeer dicht en aan elkaar gelijmd. Het normale is dat de levensverwachting is ongeveer 12 jaar en bereikt in deze tijd een lengte van 60 cm en ongeveer 10 kg gewicht. Hij gedraagt zich vrij solitair, hoewel hij soms scholen van wel 6 of 7 exemplaren vormt. Dit is te zien in de paartijd, om de kans op het vinden van een partner te vergroten.
Het belangrijkste kenmerk waardoor deze vis het meest opvalt, is zijn lelijke uiterlijk. Niet omdat het lelijk is, maar vanwege dit aspect, kon lange tijd onopgemerkt blijven omdat vissers en consumenten niet de moeite namen om ze te vangen. Het was gebruikelijker om andere vissen te vangen, zoals heek, snapper en sardines. Met het verstrijken van de tijd hebben veel gasten echter het voortreffelijke vlees geproefd en de San Pedo-vis als een van de rijkste delicatessen benadrukt. Het vlees is mals, fijn en wit en als het wordt gegeten, wordt het gehemelte veel zachter.
Bereik en habitat
Deze vissen zijn te vinden in de ondiepe delen van de zee. Het wordt beschouwd als een pelagische soort. De laagste diepte waarop het is gevonden is 200 m. Het jaagt meestal op zijn prooi zonder gezien te worden, omdat het zich in het zand op de zeebodem begraaft en dan naar de oppervlakte stijgt. Het verspreidingsgebied beslaat bijna alle zeeën van de wereld. Waar meer concentratie kan zijn gebieden van de Middellandse Zee tot de Zwarte Zee. Ze zijn ook te vinden in gebieden van de oostelijke Atlantische Oceaan, zoals Australië, Japan en Nieuw-Zeeland.
We kunnen deze vis gemakkelijk in Spanje vinden van het ene uiteinde van het schiereiland naar het andere. Als we deze vis willen consumeren, kunnen we in de war raken omdat hij verschillende namen krijgt, afhankelijk van het gebied waar we hem bestellen. In Baskenland staat hij bijvoorbeeld bekend als Muxu Martin. In dit gebied staat het bekend en wordt het geconsumeerd als een smakelijke vis.
San Pedro visdieet
Hoewel deze vis niet al te angstaanjagend lijkt, wordt hij samen met andere roofdieren hoog in de voedselketen aangetroffen. De meest voorkomende is dat hun dieet is gebaseerd op andere vissen van verschillende soorten en in het juveniele stadium. Onder uw favoriete menu zijn sardines, ansjovis en aregues. Als deze vissen hun favoriete voedsel niet kunnen vinden, kunnen ze zich wenden tot ander voedsel, zoals inktvissen, koppotige weekdieren en inktvissen.
Om op zijn prooi te jagen, gebruikt hij een zeer originele techniek. Eerst begraaft hij zichzelf op de bodem van de zee om onopgemerkt te blijven en zijn prooi bij verrassing te vangen. Wanneer het wordt begraven, laat het alleen zijn kuif of ruggengraat achter om als haak te dienen voor een andere vis om te bijten. Dat is wanneer hij voor haar springt en haar opslokt.
Een andere techniek die hij gebruikt om zijn voedsel te vangen, is een techniek waarbij hij zijn slachtoffers heel langzaam nadert en... ze bespringen ze met hun snuiten totdat ze ze uiteindelijk doorslikken. Met zo'n slank lichaam zijn het geweldige zwemmers.
reproduktie
Deze vissen doen er lang over om volwassen te worden en hebben het vermogen om zich voort te planten. De normaalste zaak is dat ze tussen de 3 en 4 jaar nodig hebben om hun eigen jongen te krijgen. Een andere indicator van de volwassenheid is de lengte. Ze moeten tussen de 29 en 35 cm zijn om te weten dat ze al geschikt zijn voor reproductie.
Ze planten zich ovipaar voort. Het vrouwtje legt haar eieren en laat ze los in zee. Deze eieren worden later bevrucht door het mannetje, waardoor het sperma vrijkomt. Het gebied waar ze zich gewoonlijk voortplanten en paaien is in ondieper water, ongeveer 100 meter. Zowel eieren als larven zijn benthisch en ze kunnen zich in de diepte ontwikkelen totdat ze zwemvaardigheden verwerven.
Het reproductieproces vindt meestal plaats in de zomermaanden wanneer de temperaturen hoger zijn en het voedsel overvloediger is. Afhankelijk van de temperatuur waarbij het water is, kan het bemestingsproces eerder plaatsvinden. In die warme wateren Je kunt de San Pedro-vis in het productieseizoen in het voorjaar zien.
De jonge exemplaren leggen lange afstanden af om de ideale plek te vinden om hun eieren te leggen. Aan de andere kant blijven de oudsten in de gebruikelijke ruimtes om het leggen uit te voeren. Men kan zeggen dat het vissen van tradities zijn. Zodra ze hun eieren hebben gelegd, hebben ze een grote eetlust en beginnen ze snel prooien te verslinden. Dit is nog een reden waarom er in de zomer wordt gefokt.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de San Pedro-vis en hoe goed deze is in de gastronomie.