Dziś podróżujemy do mórz i oceanów, aby w pełni opisać jedno z najciekawszych bezkręgowców morskich. Powiązane z meduzą i w klasyfikacji tej samej krawędzi, o której mówimy zawilec. Należy do klasy Anthozoa i dzielą ekosystem z koralowcami. W przeciwieństwie do pospolitych meduz, anemon ma tylko jedno stadium polipowe i jest samotnikiem. Jego naukowa nazwa to Aktiniarnia.
Czy chcesz poznać wszystkie biologia i sposób życia tego gatunku? Musisz tylko czytać dalej 🙂
Charakterystyka i opis zawilca
Te bezkręgowce mają promieniową symetrię, a ich korpus ma kształt cylindryczny. Są one na ogół zakotwiczone w dolnym podłożu piasku morskiego. Znajdziemy je również w skałach, a nawet muszlach niektórych bezkręgowców. Są one przymocowane do powierzchni dzięki strukturze zwanej tarczą pedału.
Jedną ze szczególnych ciekawostek tego zwierzęcia jest to, że ma tylko jeden otwór do wymiany z medium. To jest tak, jakby nasze usta służyły do jedzenia i wypróżniania się w tym samym czasie. Może to zabrzmieć trochę obrzydliwie, ale to zwierzę przetrwało w ten sposób na zawsze. Nazywa się dysk ustny i znajduje się w górnej części. Jest otoczony szeregiem macek ułożonych wzdłuż koncentrycznych pierścieni.
W przeciwieństwie do zdecydowanej większości zwierząt, zawilec nie posiada wyspecjalizowanych organów do pełnienia różnych funkcji. Mimo to w środkowej części ciała znajduje się jama żołądkowo-naczyniowa, która choć nie jest organem, większość funkcji żywieniowych jest rozwinięta. Można powiedzieć, że odpowiada za oddychanie i karmienie.
Jeśli chodzi o układ nerwowy, jest dość prymitywny i nie zawiera żadnego elementu centralizacji. Odpowiada za zbieranie informacji o niektórych bodźcach fizykochemicznych w środowisku i utrzymanie homeostazy.
Trucizna od ugryzienia
Podobnie jak inne meduzy, anemon ma komórki parzące znane jako cnidocyty. Komórki te znajdują się głównie w części macek. Są zwierzęta tej krawędzi, które mają je ułożone w całym ciele. Tę trującą moc komórki uzyskują dzięki neurotoksyny zdolne do paraliżowania innych zwierząt za pomocą prostego dotyku.
Mechanizm ten służy zarówno do obrony przed ewentualnymi drapieżnikami, jak i do pomocy w polowaniu. Dzięki tej truciźnie mogą sparaliżować swoją ofiarę, aby szybciej ją spożyć.
Siedlisko i obszar występowania
Ponieważ anemon jest prymitywnym zwierzęciem bezkręgowym przystosował się do wielu środowisk. Można je znaleźć w prawie wszystkich morzach i oceanach świata. Nawet jeśli udasz się w obszary o ekstremalnych szerokościach geograficznych, gdzie temperatury są niskie, znajdziesz ukwiały. Jednak najwyższe stężenie obserwuje się w cieplejszych miejscach i klimacie tropikalnym.
Jeśli chodzi o jego siedlisko, zawsze można znaleźć na dnie morza, ponieważ są organizmami bentosowymi. Najkorzystniejsze miejsca zależą od każdego gatunku. Niektórzy są w stanie żyć w głębszych obszarach, a inni nie. Ta różnorodność siedliska odpowiada procesowi adaptacji do ilości padającego promieniowania słonecznego.
Kiedy anemon przystosowuje się do otoczenia, zakotwicza się w podłożu i tam żyje. Na ogół nie potrzebują wielu wymagań, aby przetrwać. Wiele z nich żyje razem z innymi antozoanami, takimi jak koralowce. Jego siedliskiem jest rafa koralowa. Obaj wygrywają z tym związkiem, więc jest to symbioza mutualizmu.
Jednym z najjaśniejszych przykładów zrozumienia tego typu relacji jest analiza zawilca z ryba klauna. Ryby te wyewoluowały w taki sposób, że są całkowicie odporne na neurotoksyny ukwiałów. Ryby te mogą chronić się przed innymi drapieżnikami, chowając się między mackami i używając jadu. Z drugiej strony działanie tych ryb sprawia, że macki i krążek ustny ukwiałów są zawsze czyste.
Inne związki symbiotyczne są ustalane z fotosyntetycznymi algami, które produkują tlen i materię organiczną, które zwierzę będzie spożywać, podczas gdy glony wykorzystują metabolity odpadowe, które wytwarza zwierzę.
karmienie
Większość diety opiera się na chwytaj ich zdobycz żywcem przez macki. Prawie we wszystkich przypadkach są to małe zwierzęta, takie jak mięczaki, niemowlęta de peces a nawet inne parzydełko.
To dzięki mackom mogą wprowadzać pokarm do ust i przekazywać go do jamy żołądkowo-naczyniowej. Trawienie odbywa się na tej stronie.
Powielanie
Ich rozmnażanie może być zarówno płciowe, jak i bezpłciowe. Rozmnażanie płciowe może odbywać się przez pączkowanie lub rozszczepienie binarne. Chodzi o dzielenie ciała. U niektórych gatunków można przeprowadzić proces zwany skaleczeniem pedału. Dzieje się to w części tarczy pedałowej, w której dzieli się wiele fragmentów, dając początek nowym osobnikom.
Z drugiej strony rozmnażanie płciowe zależy od konkretnego gatunku. Możemy znaleźć laguny, które mają różne płcie i inne, które są hermafrodytami. W obu przypadkach proces zaczyna się od samców. To oni wydzielają plemniki do środowiska, w którym się znajdują. Powoduje to stymulację komórek rozrodczych samicy. To wtedy zalążki są uwalniane na zewnątrz i następuje zewnętrzne zapłodnienie.
W rezultacie powstaje larwa siewki, która ma zdolność pływania. Jednak, ponieważ spędzają kilka dni wolnego życia, ostatecznie utrwalają się w podłożu i rozwijają polip, który da początek nowemu ukwiałowi. Dzięki tym dniom, w których ma wolne, może wzrosnąć jego obszar dystrybucji. Zależy to od prądów i obszarów, na których można ją z powodzeniem założyć.
Zwierzęta te stały się bardzo popularne jako elementy dekoracyjne w akwariach. Z tej przyczyny, nasiliło się masowe chwytanie anemonu i to naraża gatunek na niebezpieczeństwo wyginięcia. Dzieje się tak, ponieważ są idealne dla tych zbiorników, które mają błazenki.
Dzięki tym informacjom będziesz mógł dowiedzieć się więcej o tym zwierzęciu z dna morskiego.