Według tego, co na pierwszy rzut oka może się wydawać, ryby nie są zwierzętami ostatnich czasów, ale ich istnienie trwa miliony lat. W tym tekście porozmawiamy o niektórych z tych zwierząt, które dzieliły siedlisko z samymi dinozaurami i innymi starożytnymi stworzeniami. Odwołujemy się do tzw prehistoryczne ryby.
Dunkleosteusz
Dunkleosteus należy do rodziny ryb stawodermowych (były pierwszymi kręgowcami ze szczękami). Istniał w okresie dewonu, mniej więcej w okresie 380-360 milionów lat.
Ta prymitywna ryba charakteryzowała się wydatną, opancerzoną głową z dużymi szczękami. Te szczęki zawierały śmiercionośne ostrza dentystyczne. Taka okoliczność uczyniła go jednym z najgroźniejszych i najbardziej śmiercionośnych drapieżnych zwierząt morskich, jakie kiedykolwiek widziano.
Imponujący rozmiar, blisko dziesięciu metrów i ponad trzy tony wagi, umieścił go na czele łańcucha pokarmowego.
Pierwsze szczątki tego imponującego stworzenia zostały odkryte przez geologa Jaya Terrella w 1867 roku na brzegu jeziora Iago Erie (Ohio). Te szczątki odpowiadały obszarowi czaszki i piersiowej płyty grzbietowej. Chociaż później znaleziono kilka kości tej ryby, dopiero na początku XX wieku można było dokonać dokładniejszych i dokładniejszych rekonstrukcji rzeczywistej morfologii tego zwierzęcia.
Xiphactinus
Ta ryba nie potrzebuje nadmiernego listu motywacyjnego, aby zrozumieć swoją rolę w momencie swojego istnienia, znaczenie jej nazwy mówi wszystko: „płetwa mieczowa”. Postaram się jednak o nim opowiedzieć wszystko.
Ta ryba należała do grupy doskonałokostnych, które zamieszkiwały wody oceanów w kredzie. Jego najdokładniejszym domem były południowe i południowo-zachodnie Stany Zjednoczone, ale skolonizował także inne obszary w pobliżu Ameryki Środkowej i Południowej.
Było to zwierzę o wydłużonym ciele, o długości około 4,3 metra, które mogło osiągnąć nawet 6 metrów. Jego główną cechą były promienie kostne, które z niego wystawały i zostały wprowadzone do płetw. Te płetwy pozwoliły mu pływać zwinnie i wykonywać te precyzyjne ruchy, którymi łapał ofiary.
Ale jego główna broń była na jego głowie. Płaska głowa, która miała gigantyczne i przerażające szczęki.
A to dlatego, że Xiphactinus był drapieżnikiem pisanym wielkimi literami. Uważa się, że jej nienasycony apetyt sprawił, że posiadała szeroką gamę potencjalnych zdobyczy, co doprowadziło do żerowania na wszelkiego rodzaju mniejszych zwierzętach, aż do kanibalizmu. Dowodem tego ostatniego jest to, że znaleziono skamieniałości inscenizujące szczątki młodych okazów w żołądku dorosłych osobników.
Na koniec powiedz o nim, że może nie jest to zwierzę samotne, ale że uformowało życie w małych grupach z niewielką liczbą kopii.
Kretoksyryna
Cretoxyrhina mogła być pierwszym rekinem, który zaludnił planetę Ziemię. Mieszkał pod koniec kredy, około 100 milionów lat temu. Został nazwany „rekinem ginsu”.
Ten rekin może dorosnąć do 7 metrów długości, rozmiar podobny do dzisiejszego wielkiego białego rekina, który fizycznie go przypomina.
Było to mięsożerne zwierzę i przykładny drapieżnik. Jego szczęka była wypełniona kilkoma ostrymi jak noże zębami, które osiągały 7 centymetrów długości. Te zęby tworzyły dwie szczęki: górną z 34 zębami i dolną z 36 zębami, w każdym czystym rzędzie.
Żywił się praktycznie wszystkimi istotami morskimi, które żyły obok niego, które unicestwiał potężnym ugryzieniem, które jednym ugryzieniem i skrętem szyi było w stanie rozciąć każde ciało. Nie ma wątpliwości, że był jednym z najbardziej przerażających zwierząt w swoim czasie, w którym siał strach, gdziekolwiek się udał.
Skwalikoraks
Innym prehistorycznym rekinem był Squalicorax, który podobnie jak Cretoxyrhina, przeżył swoje życie pod koniec kredy.
Jego wygląd zewnętrzny był z pewnością podobny do współczesnego rekina, a dokładniej rekina tygrysiego. Mierzył około 5 metrów długości, chociaż zwykle znajdował się na średniej długości nieco ponad 2 metry. Jego wzrost również nie był wyższy niż 2.5-3 metry.
Zaopatrzono go w liczne zęby, które pozwalały mu nosić ściśle mięsożerną kość, czasami zachowując się przy tym jako padlinożerny.
Należy zauważyć, że nie wszystkie prehistoryczne ryby wyginęły, ale istnieją gatunki, które ze stoickim spokojem oparły się upływowi czasu i które są wśród nas dzisiaj. Tutaj przedstawimy kilka przypadków:
śluzica
W grupie znajdują się śluzice lub śluzice de peces agnat. Nazywa się je również de peces czarownica lub hyperotretos, a obecnie skatalogowano około 60 różnych gatunków.
Są to ryby o wydłużonych ciałach pokrytych lepką substancją. Nie mają szczęk. Zamiast tego mają dwie struktury podobne do macek, za pomocą których wykonują ruchy ssące.
Zwykle żywią się trzewiami, dzięki ząbkowanemu i ząbkowanemu językowi mogą wniknąć do ciała żywych zwierząt i pożreć je wewnętrznie. Brakuje im receptorów czuciowych, a ich oczy są bardzo słabo rozwinięte.
Należą do najbardziej prymitywnych kręgowców współczesnej bioróżnorodności i fauny.
Ryba lancetowata
Obserwując Lancetfisha, nie trzeba mieć dużej wiedzy z zakresu zoologii, aby wiedzieć, że ta ryba pochodzi od niepamiętnych czasów. Ma prawdziwie prehistoryczny i zacięty wygląd.
Najbardziej palącą i wyróżniającą się rzeczą w tym zwierzęciu mogą być jego szczęki i żagiel na grzbiecie, który w rzeczywistości jest niczym innym jak dużą płetwą grzbietową. Może mierzyć do dwóch metrów długości.
Jest to mięsożerne zwierzę, które żywi się małymi rybami, skorupiakami, głowonogami itp.
Arowana
Ryba arowana należy do grupy osteoglozydów, zwierząt występujących w okresie jurajskim. To zwierzę zamieszkuje tereny Amazonki oraz tereny Afryki, Azji i Australii.
To bardzo osobliwe zwierzęta, ponieważ potrafią skakać nawet na dwa metry nad powierzchnię wody. Ta pojemność jest wykorzystywana do chwytania ptaków lub innych zwierząt. To zachęca do sklasyfikowania ich jako żarłocznych drapieżników.