प्रागैतिहासिक मासे

प्रथम जे दिसते त्यानुसार, मासे अलीकडील काळाचे प्राणी नाहीत, परंतु त्यांचे अस्तित्व कोट्यावधी वर्षे आहे. या मजकूरामध्ये आपण अशा काही प्राण्यांबद्दल बोलणार आहोत ज्यांनी स्वतः डायनासोर आणि इतर प्राचीन प्राण्यांसह त्यांचे घर सामायिक केले. आम्ही तथाकथित संदर्भित प्रागैतिहासिक मासे.

डंक्लओस्टेयस

डंक्लॉस्टियस आर्थ्रोडायलेर प्लाकोडर्म फिशच्या कुटूंबाशी संबंधित आहे (जबड्यांसह ते प्रथम कशेरुक मासे होते). हे डेवोनियन काळात अस्तित्वात होते, अंदाजे 380-360 दशलक्ष वर्षांच्या दरम्यान.

या आदिम माशामध्ये मोठ्या जबड्यांसह प्रमुख, चिलखत असलेले डोके होते. या जबड्यांमध्ये प्राणघातक दंत ब्लेड होते. अशा परिस्थितीमुळे त्याने आजपर्यंत पाहिलेला सर्वात प्राणघातक आणि प्राणघातक शिकारी सागरी प्राणी बनला.

आकार देणार्‍या आकारापेक्षा जवळपास दहा मीटर आणि तीन टनांपेक्षा जास्त वजन, ते अन्न साखळीच्या अग्रभागी ठेवले.

या प्रभावशाली प्राण्याचे पहिले अवशेष भूगर्भशास्त्रज्ञ जे टेरेल यांनी 1867 मध्ये Iago Erie (Ohio) तलावाच्या किनाऱ्यावर शोधले. हे अवशेष कवटीच्या क्षेत्राशी आणि थोरॅसिक डोर्सल प्लेटशी संबंधित आहेत. जरी या माशाची अनेक हाडे नंतर सापडली असली तरी, XNUMX व्या शतकाच्या सुरुवातीपर्यंत या प्राण्याच्या वास्तविक आकाराचे अधिक अचूक आणि अचूक पुनर्निर्माण केले जाऊ शकले नाही.

झीफॅक्टिनस

या माशाला त्याच्या अस्तित्वाच्या वेळी त्याची भूमिका समजण्यासाठी जास्त कव्हर लेटरची आवश्यकता नाही, त्याच्या नावाचा अर्थ हे सर्व सांगतो: "तलवार फिन". तथापि, मी त्याच्याबद्दल सर्व काही सांगण्याचा प्रयत्न करेन.

ही मासे टेलिस्ट फिशच्या गटाची होती ज्याने क्रेटासियसमध्ये महासागराची पाण्याची व्यवस्था केली. त्याचे सर्वात अचूक घर दक्षिण आणि नैwत्य युनायटेड स्टेट्स होते, परंतु मध्य आणि दक्षिण अमेरिकेच्या जवळील इतर भागात देखील त्याने वसाहत केली.

हा एक वाढवलेला शरीर असलेला प्राणी होता, त्याची लांबी सुमारे 4,3 मीटर होती आणि ती 6 मीटरपर्यंत पोहोचू शकत होती. तिचे मुख्य वैशिष्ट्य म्हणजे हाडाचे किरण जे त्यातून बाहेर पडले आणि शेवटच्या टोकात शिरला. या पंखांनी त्याला चपळाईने पोहण्याची परवानगी दिली आणि आपल्या पीडितांना पकडण्यासाठी त्या अचूक हालचाली साध्य केल्या.

पण त्याची मुख्य शस्त्रे त्याच्या डोक्यावर होती. एक सपाट डोके, ज्यात प्रचंड आणि भयानक जबडे होते.

आणि असे आहे की झिफॅक्टिनस कॅपिटल अक्षरे असलेला शिकारी होता. असा विश्वास आहे की त्याच्या अतृप्त भूकबळामुळे त्याच्याकडे बरीच संभाव्य शिकार होते, ज्यामुळे ते नरभक्षाप्रमाणे सर्व प्रकारच्या लहान प्राण्यांना खायला घालत होते. नंतरचा पुरावा असा आहे की जीवाश्म प्रौढ व्यक्तींच्या पोटात तरुण नमुने राहतात.

शेवटी, त्याच्याविषयी सांगा की ते कदाचित एकटे प्राणी नसले, परंतु त्या लहान गटांमध्ये लहान संख्येने जीवन जगले.

क्रेटोक्सिरिना

क्रेटॉक्सिरिना हा पृथ्वीवरील लोकसंख्या वाढवणारा पहिला शार्क असू शकतो. सुमारे 100 दशलक्ष वर्षांपूर्वी क्रेटेशियसच्या शेवटी राहत होता. त्याला "जिन्सू शार्क" असे नाव दिले गेले आहे.

हा शार्क पर्यंत वाढू शकतो 7 मीटर लांब, आजच्या काळासारख्या आकारात पांढk्या शार्कसारखा, जो शारिरीकपणे साम्य करतो.

हा मांसाहारी प्राणी आणि अनुकरणीय शिकारी होता. त्याच्या जबड्याची लांबी 7 सेंटीमीटरपर्यंत पोहोचलेल्या अनेक चाकू-धारदार दातांनी होती. या दातांनी दोन जबडे तयार केले: एक वरचा 34 दात आणि खालचा 36 दात, प्रत्येक स्पष्ट पंक्तीमध्ये.

हे त्याच्या शेजारी राहणा pract्या सर्व सागरी प्राण्यांना व्यावहारिकरित्या आहार देते, ज्याने त्याच्या शक्तिशाली चाव्याव्दारे त्यांचा नाश केला, ज्याने साध्या चाव्याव्दारे आणि मानेला वळवून कोणत्याही शरीराचे तुकडे करण्यास सक्षम होते. यात शंका नाही की तो आपल्या काळातील सर्वात भयावह प्राण्यांपैकी एक होता, जिथे जिथे जिथे जायचे तिथे त्याने दहशत पेरली.

स्क्वालिकोरॅक्स

प्रागैतिहासिक शार्कंपैकी आणखी एक स्क्वालिकोरेक्स होते, जे क्रेटोक्झिरिनाप्रमाणे होते, क्रेटेशियसच्या शेवटी त्याचे आयुष्य जगले.

त्याचे बाह्य स्वरूप निश्चितपणे आधुनिक शार्क सारखे होते, विशेषतः वाघ शार्क. हे साधारणत: साधारणत: 5 मीटरपेक्षा जास्त लांबीमध्ये आढळले तरी हे सुमारे 2 मीटर लांबीचे मोजले गेले. त्याची उंची देखील 2.5-3 मीटरपेक्षा जास्त नव्हती.

हे असंख्य दात दिले गेले होते, ज्यामुळे काही प्रसंगी कठोर वागणूक मिळाल्याने काटेकोरपणे मांसाहारी मरण्याची परवानगी दिली गेली.

हे लक्षात घेतले पाहिजे की सर्व प्रागैतिहासिक मासे नामशेष होत नाहीत, परंतु काही प्रजाती आहेत ज्यांनी काळाच्या ओघात प्रतिकार केला आणि आज आपल्यामध्ये आहेत. येथे आम्ही काही प्रकरणे सादर करणार आहोत:

मिक्सिनोस

हॅगफिश किंवा हॅगफिश गटामध्ये स्थित आहेत de peces agnaths त्यांनाही म्हणतात de peces विच किंवा हायपरोट्रेटोस, आणि सध्या सुमारे 60 विविध प्रजाती कॅटलॉग केल्या आहेत.

ते चिकट पदार्थाने झाकलेले लांबलचक शरीर असलेले मासे आहेत. त्यांच्याकडे जबडे नाहीत. त्याऐवजी त्यांच्याकडे टेंन्टेकल प्रमाणेच दोन संरचना आहेत आणि ज्याद्वारे ते शोषक हालचाली करतात.

ते सहसा व्हिसेरावर आहार घेतात, जिवंत प्राण्यांच्या शरीरात प्रवेश करण्यास सक्षम असल्याने त्यांना आतून खाऊन टाकतात, त्यांच्या सीरेटेड आणि सीरेटेड जीभमुळे धन्यवाद. त्यांच्याकडे संवेदी रिसेप्टर्स नसतात आणि त्यांचे डोळे फारच अविकसित असतात.

ते सर्वात प्राचीन कशेरुकाच्या प्राण्यांमध्ये आहेत समकालीन जैवविविधता आणि प्राणी.

लॅन्सेटफिश

लॅन्सेटफिशचे निरीक्षण करताना तुम्हाला हे मासे अनादी काळापासून आले आहे हे जाणून घेण्यासाठी प्राणीशास्त्रात फार माहिती असणे आवश्यक नाही. यात खरोखर प्रागैतिहासिक आणि उग्र रूप आहे.

या प्राण्याबद्दल सर्वात महत्वाची आणि उल्लेखनीय गोष्ट म्हणजे त्याचे जबडे आणि त्याच्या पाठीवर चालणे, जे प्रत्यक्षात मोठ्या पृष्ठीय पंखापेक्षा काहीच नाही. हे दोन मीटर लांबीपर्यंत मोजू शकते.

हा मांसाहारी प्राणी आहे जो लहान मासे, क्रस्टेशियन्स, सेफलोपोड्स इत्यादींना आहार देतो.

अरोवना

अरोवाना मासा ऑस्टियोग्लोसाइड्स, ज्युरासिक काळात अस्तित्वात असलेल्या प्राण्यांच्या गटाशी संबंधित आहे. हा प्राणी Amazonमेझॉन नदीच्या भागात आणि आफ्रिका, आशिया आणि ऑस्ट्रेलियाच्या भागात राहतो.

ते अतिशय विलक्षण प्राणी आहेत, कारण पाण्याच्या पृष्ठभागापासून दोन मीटरपर्यंत उडी मारण्यास सक्षम आहेत. ही क्षमता पक्षी किंवा इतर प्रकारचे प्राणी पकडण्यासाठी वापरली जाते. हे त्यांना भयंकर भक्षक म्हणून वर्गीकृत करण्यासाठी आमंत्रित करते.