lantaarn vis

Vandaag reizen we naar de abyssale zeebodem waar we mariene soorten vinden die heel anders zijn dan die we aan de oppervlakte hebben. Deze vormen zijn het resultaat van de processen van aanpassing aan de diepten omdat de omstandigheden daar anders zijn. Onder de zeldzame soorten die er zijn, vinden we: de lantaarnvis. Dit is de zeester van dit artikel en ik verzeker je dat je behoorlijk verrast zult zijn als je erover leert. De wetenschappelijke naam is centrophryne spinulosa en bewoont diepten van meer dan 4.000 meter.

Wil je alle geheimen over de lantaarnvis weten? Lees verder en leer erover.

Abyssale zone

Vissen op de zeebodem hebben verschillende eigenschappen omdat ze zich moeten aanpassen aan nieuwe omgevingsomstandigheden. Onder hen is het gebrek aan zonlicht, hoge atmosferische druk, de afwezigheid van zeeplanten zoals algen, enz. Al deze meer ongunstige omstandigheden zorgen ervoor dat de soorten die deze diepten bewonen, de neiging hebben om organen te ontwikkelen waarmee ze zich beter kunnen aanpassen en overleven.

Het gebied waar de lantaarnvis leeft het staat bekend als de abyssopelagische zone. Het is een gebied van de oceaan dat meer dan 4.000 meter diep is en opvalt door de afwezigheid van zonlicht. De omgeving is vrij koud en de hydrostatische druk is extreem. Bij gebrek aan voedingsstoffen hebben de lantaarnvissen verschillende aanpassingsorganen ontwikkeld. Het is voor mensen bijna onmogelijk om dit gebied te bereiken om de relevante studies uit te voeren gezien de extreme omstandigheden.

hoofdkenmerken

De lantaarnvis heeft een meting van 23 centimeter lang. Zijn hoofd is vrij groot en de kaak is net zo groot als het hoofd. Hij heeft dunne en teruggebogen tanden om zijn prooi goed aan te kunnen haken. Het heeft een geslachtsdimorfisme, dus het is gemakkelijk om een ​​mannetje en een vrouwtje te herkennen.

Zijn huidskleur wordt rood tot zwart en hij heeft een groot aantal smalle stekels. De appendix bevindt zich in de buurt van de snuit en staat bekend als het Illicium. Ze hebben een tongbeenbaard waardoor ze gemakkelijk te onderscheiden zijn van andere soorten.

Wat betreft het vlees, het is behoorlijk waterig. Door zoveel water op de huid te hebben, de botten zijn vrij licht en ze zijn bedekt met een dunne laag calciumcarbonaat.

Habitat en voedsel

Om deze soort te vinden moet je naar de Stille Oceaan van Baja California tot het zuiden van de Marquesas-eilanden en de Golf van Californië. Het is ook gevangen in de wateren van Nieuw-Guinea, de Zuid-Chinese Zee, Venezuela en het Kanaal van Mozambique. Hierdoor heeft de lantaarnvis een groot verspreidingsgebied in zowel tropische als subtropische wateren.

De vissen die zijn bestudeerd zijn gevangen op een diepte van 650 meter bij 2000. Met zo'n diep bereik is deze vis slechts ongeveer 25 keer levend gezien sinds hij werd ontdekt.

Wat betreft zijn dieet, het is volledig vleesetend. Graag willen de maanvis Ze voeden zich met kleine vissen die in dezelfde habitat worden gevonden. Ze zijn echte experts in de wereld van de jacht. Ze trekken prooien aan met het karakteristieke aanhangsel waarvoor het is genoemd. Als de prooi nadert, openen ze hun enorme monden om ze volledig te verzwelgen.

Ze kunnen een prooi inslikken die tweemaal zo groot is met de mond zo elastisch. Het heeft niet alleen elastische eigenschappen in de mond om soorten die twee keer zo groot zijn door te kunnen slikken, maar ze hebben ook een uitzetbare maag.

reproduktie

Als het op voortplanting aankomt, is deze vis best nieuwsgierig. Het vrouwtje heeft slechts één eierstok uitgelijnd met verschillende uitsteeksels van het epitheel. Deze projecties zijn vergelijkbaar met villi. Voor nog meer nieuwsgierigheid, het mannetje wordt een soort parasiet als hij met het vrouwtje paart. Het mannetje moet lange tijd blijven zoeken naar het vrouwtje gezien de omgevingscondities waarin het wordt gevonden.

De duisternis, het gebrek aan voedingsstoffen en het harde leven van de bodem van de afgrond zorgen ervoor dat, wanneer het mannetje zijn vrouwtje ontmoet, ze hun seksuele parasitisme activeren. Het gaat over de vereniging van het mannetje met het vrouwtje door middel van de verloving van de tanden. Om het sperma te produceren dat de bevruchting van de eieren voor de jongen bevordert, drinkt het mannetje het bloed van het vrouwtje terwijl hij haar parasiteert met zijn tanden.

Gezien de extreme omstandigheden waarin de lantaarnvissen leven, wordt het vangen van deze exemplaren heel ingewikkeld voor de mens. Sinds de ontdekking van de soort zijn er slechts 25 exemplaren gevangen. Desondanks is het een soort die erg beroemd is geworden vanwege zijn bijzondere eigenschappen. Gehoopt wordt dat de mens technologie kan ontwikkelen die in staat is de diepzeebodems goed te bestuderen om zo meer informatie te verkrijgen over de habitat en het gedrag van deze soorten zonder schade aan het mariene milieu te veroorzaken.

Niet alleen is de lantaarnvis nauw verwant aan fluorescerende bacteriën, maar er zijn meer soorten. Dankzij deze kleine verlichting kunnen ze het gebrek aan licht in de abyssale zone enigszins oplossen. Deze bacteriën laten bepaalde delen van het lichaam glanzen en dienen zodat de vissen kunnen bewegen en eten. Het helpt hen ook om te identificeren tussen leden van dezelfde soort om te zien of paring en reproductie mogelijk is.

Curiositeiten van de lantaarnvis

Ondanks dat hij in de diepte leeft, wordt deze vis aangetast door mensen. Het is heel gebruikelijk in gerechten in veel delen van de wereld vanwege zijn heerlijke smaak. Het vastleggen ervan is mogelijk vanwege de effecten van het fenomeen van El Niño. Het is een fluctuatie in de watertemperatuur die ervoor zorgt dat de lantaarnvis sterft en drijvend op het oppervlak verschijnt.

Het wordt ook beïnvloed door de verzuring van de oceanen die klimaatverandering veroorzaakt.

Ik hoop dat je met deze informatie de lantaarnvis en zijn grote curiositeiten beter kunt leren kennen.