W tym artykule przejdziemy od opisywania ryb do robaków morskich. W takim przypadku porozmawiamy planiści. Jest to grupa płazińców (stąd ich nazwa), których klasą była wcześniej Turbellaria. Z tego powodu są również nazywani gangsterami. Znanych jest około 4500 gatunków tych robaków, stąd ich znaczenie. Zdecydowana większość z nich to zwierzęta wodne i żyją w ekosystemach bentosowych. Istnieje kilka innych gatunków przystosowanych do wilgotnych środowisk.
Jeśli chcesz dogłębnie poznać te morskie płazińce, w tym poście zagłębimy się w ich temat biologia, klasyfikacja i tryb winoroślido. Chciałbyś ich poznać?
Klasyfikacja
Klasa Turbellaria uważano ją za grupę płazińców, która przyjmowała wszystkie te, które nie są stricte pasożytami. Jednak wraz z upływem czasu i rozwojem taksonomii klasa ta zanikła. Dlatego planarianie są uważane za grupy parafiletyczne, które obejmują płazińce, które nie są pasożytami i acelomorfy. Zmiany te wynikają z dokładniejszego badania linii ewolucyjnej tych zwierząt.
Główne cechy
Są to bezkręgowce o bardzo małych rozmiarach i dość zmiennej długości. Możemy znaleźć okazy o długości od milimetrów do 600mm. Większe planarianie mają kształt liścia lub wstążki.
Większość z tych gatunków to gatunki wodne. Gatunki bentosowe to te, które zamieszkują dno morskie?. Dlatego te robaki są uważane za organizmy bentosowe. Jeśli chodzi o jego morfologię, w całym ciele możemy znaleźć dużą liczbę rzęsek.
Rzęski służą do tworzenia niewielkich ruchów, które generują wokół nich wirujące mikroskopy.
Podobny do płazińców
Płaskie morfologicznie przypominają płazińce, ponieważ mają dwustronną symetrię. Oznacza to, że mają oś podłużną, która oddziela dwie symetryczne części ciała. Są triblastyczne, ponieważ mają trzecią warstwę komórek nieembrionalnych. To samo dzieje się z ludźmi, jesteśmy triblastami.
W przeciwieństwie do innych organizmów o symetrii dwustronnej, płazińce i płazińce nie mają żadnej jamy wewnętrznej. Wynika to z jego płaskości. nie mają coelom, dlatego są klasyfikowane jako celofan.
Inną cechą odróżniającą płazińce od innych gatunków jest brak układu oddechowego i krążenia. Brak tych urządzeń zmniejsza i ogranicza ich zdolność do wymiany tlenu i dwutlenku węgla z otoczeniem. To jest powód, dla którego jego rozmiar jest mniejszy. Gdyby miał większe ciało, miałby zwiększone potrzeby w zakresie wymiany gazowej ze światem zewnętrznym i nie mógłby przetrwać. Większe są płaskie, aby nie zmieniać tej wymiany na większą powierzchnię.
Więc jeśli te gadżety, to jak wymieniają tlen i CO2? Robią to poprzez powierzchnię ciała. Ponadto przewód pokarmowy ma odgałęzienia, dzięki którym składniki odżywcze łatwiej docierają do wszystkich części ciała. Ta wymiana gazowa przez skórę sprawia, że planarianie są bardzo podatne na odwodnienie. Z tego powodu muszą żyć w środowisku wodnym i wilgotnym, gdzie odwodnienie jest prawie niemożliwe.
Układ nerwowy koncentruje się w głowie gdzie pojawia się kilka węzłów. Z tych zwojów rozgałęziają się gałęzie nerwów, które są rozproszone po całym ciele. W przypadku uszkodzenia, mogą zregenerować swoje ciało, jeśli utracą jakąś część. Są nawet w stanie zregenerować głowę.
Szczególne cechy planarzy
Jak widać, te zwierzęta są naprawdę wyjątkowe i niepowtarzalne. Większość z nich żyje swobodnie, w przeciwieństwie do płazińców, które są pasożytami. Żyjąc na dnie morskim muszą żywić się innymi mniejszymi zwierzętami lub rozkładającą się materią organiczną.
Istnieje kilka planistów, którzy często odwiedzają wybrzeża i osiągają największą różnorodność na rafach koralowych. Można zobaczyć, jak tworzą duże społeczności. Inne gatunki skolonizowały siedliska słodkowodne, a niektóre przystosowały się do wilgotnych środowisk lądowych. Ci, którzy odważą się żyć na lądzie, wybierają miejsca ciemne i wilgotne. Można to pokryć śmieciami i prawie zawsze nocnymi nawykami, gdzie lepiej utrzymuje się wilgotność.
Nie mają naskórka a powierzchnia ciała to pojedyncza warstwa komórek z rzęskami. U niektórych większych gatunków nie mają rzęsek. Pod skórą ma bardzo małą warstwę mięśni i kilka gruczołów, które są połączone z powierzchnią przez pory. Nieustannie wydzielają śluz i inne substancje, które pomagają im pozostać nawilżonym przez cały czas.
Aby się przenieść, mają kilka opcji. Najmniejsze zwierzęta wodne wykorzystują rzęski na skórze, aby wydostać się z wody i poruszać. Z drugiej strony te większe, które nie mają rzęsek, muszą wykonywać ruchy mięśniowe, aby czołgać się lub poruszać po wodzie. Ci, którzy żyją na ziemi potrafią rzucać wątki smark aby móc wspinać się na wysokie obszary, takie jak skały i gałęzie.
Niektórzy planarianie mają struktury podobne do spikuli koralowców i gąbek (struktury wapienne lub krzemionkowe) i nadają ciału planarii pierścieniowy wygląd.
Powielanie
Planarianie są w stanie rozmnażać się zarówno seksualnie, jak i bezpłciowo. Niektóre z nich rozmnażają się poprzez fragmentację ciała. Są zdolne do klonowania się poprzez podział poprzeczny. Mogą to również zrobić bezpłciowo, pączkując.
Jednak najbardziej znaną i najczęstszą formą rozmnażania jest płeć. Aby to zrobić, wszyscy planiści muszą zapłodnić jaja w środku, kopulując z innym osobnikiem. Wszyscy są hermafrodytami, więc mogą się zapładniać.
Planarianie, które nie mają celoma, nie mają gonad. Ale reszta ma jedną lub więcej par jajników i jąder. Rurki nasienne zaczynają się od jąder, które wychodzą do umięśnionych penisów.
U większości gatunków z jaj wylęgają się osobniki bardzo podobne do osobników dorosłych, ale o mniejszych rozmiarach. U innych gatunków jaja dają larwy dojrzewające w środowisku wodnym.
Jak widać, te zwierzęta są dość wyjątkowe i ciekawe.