Zehirli amfibiler

Doğada çevreye uyum sağlamak için çeşitli mekanizmalar vardır. Kamuflaj konusunda uzman olan türler vardır, diğerleri ise yine de iyi yırtıcılardır ve her birinin kendi hayatta kalma yolları sunulan senaryolardan önce.

Renkleri çok çarpıcı ve gösterişli olan amfibiler vardır. Kamuflaj söz konusu olduğunda bu bir dezavantaj olsa da amacı tam tersidir. Bu amfibiler zehirlidir ve yakalanırsa avını zehirler.

Bazı amfibiler neden zehirlidir?

Hayvanlardaki zehirler doğada normaldir. kendini yırtıcılara karşı koruyabilmek. Amfibilerin derilerinde yağlama için hizmet eden iki tip bez ve zehir içerdikleri granül bezler bulunur.

Amfibilerin çoğu zehirlidir. Ama bu sağlığa zararlı oldukları anlamına gelmez. Sadece birkaç kurbağa insanlar için tehlikelidir. Amfibilerde zehir, tehdit edici bir durumda onu salgılayabilen bir zehir bezinde depolanır. Normalde amfibi çok zehirli değildir, bu yüzden saldırıya uğradığında sadece ağızda tahrişe neden olur. Bu, avcının gitmesine izin vermesine neden olur. Bu şekilde zehir, amfibinin savunmasında etkisini gösterir.

Amfibi zehiri ayrıca kendisini patojenik mikroorganizmalardan korumak için antimikrobiyal özelliklere sahiptir. Doğada olduğunu biliyoruz doğal seçilim süreci, türler çevresel koşullara daha iyi uyum sağladıkça evrimleşirler. Bu amfibilerin, zehirleri daha güçlü ve zararlı olanlardan daha iyi hayatta kalmalarına neden olan bir doğal seçilim süreci var. Bu doğal seçilim süreci olmasaydı, tüm zehirli kurbağaların zehri bugünkü kadar öldürücü olmazdı. Basitçe, avını uzaklaştırma yeteneği konusunda uyarma ve bu kadar canlı renklerin arkasında uyarma işlevini yerine getirecektir.

Amfibiler nasıl zehirlenir?

Ok uçları gibi bazı kurbağalar çoğunlukla karıncalarla beslenir. Bu karınca yeme alışkanlığı, kurbağalar ve kara kurbağaları dünyasında çok yaygındır. zehri elde etmeleri onlar için çok önemlidir. bu onların kendilerini avdan koruyabilmelerini sağlar.

Bu kurbağalar, karıncaların yutulması yoluyla zehir edinmeye dayalı beslenme stratejileri uygularlar. Ok ucu kurbağaları (daha sonra göreceğimiz gibi) dünyadaki en zehirli kurbağalardır ve güçlü zehirlerini kırkayaklarla beslenerek kazanırlar. Bu kırkayaklar var alkaloid toksinler vücutlarında ve kurbağalarında, onları yedikten sonra, zehirli olmak için bu toksinleri kaçırır ve depolarsınız.

Kurbağalardaki zehir nasıldır?

Çoğu kurbağanın zehirleri insanlara zararsızdır çünkü zehirin aşılayıcısı olarak hizmet eden herhangi bir aparatları yoktur. Bu karakurbağalarından birini yakalarsanız, zehir bu bölgelere temas ettiğinde gözlerinizi veya ağzınızı tahriş edebilir.

Ancak köpeklerde ve kedilerde kurbağayı yuttuklarında sorun yaratabilir. Kurbağayı yuttuktan sonra, hemen tedavi edilmezse ciddi kalp problemlerinden ölüme bile neden olabilir.

Yutulduğunda halüsinojenik etkilere neden olan kurbağalar vardır. Örneğin, Sonoran çöl kurbağası (Bufo alvarius) sahip olan kurbağa Daha güçlü halüsinojenik etkiler.

Kurbağalardaki zehir

Kurbağalar da daha "zararsız" hayvanlara benziyorlar, ancak onlar bile derilerinde zehirle kaplı ve korunuyorlar. Zehiri olmayan tek kurbağa yeşil kurbağadır. O Bizi veya herhangi bir hayvanı etkileyebilecek herhangi bir toksik madde içermez.. Bu yüzden kötü sonlanma korkusu olmadan kurbağa bacağı tadabiliriz.

Öte yandan, bizde ok ucu kurbağa (Dendrobates sp.) dünyanın en zehirli kurbağasıdır ve sadece temasa geçerek bir gorili öldürebilir.

Zehirli Amfibi Stratejisi

Bu amfibiler, zehiri en güçlü yırtıcılardan gelen tehditlere basit bir yanıt olarak kullanırlar. Ortaya çıkan ve hayatta kalan senaryolara uyum sağlayabilmeleri gereken bir stratejidir.

Bulduğumuz gezegendeki en ölümcül kurbağalar arasında Dendrobatidler. Bunlar anuran ailesine aittir. En ünlüsü ve daha önce bahsedilenler ok uçlu kurbağalardır. Normalde Orta ve Güney Amerika'da yaşarlar. Bu yerlerin endemik bir türüdür, bu yüzden onları dünyanın başka bir yerinde bulamayacağız.

Bu kurbağaların onları benzersiz kılan bir özelliği vardır. Tonları parlak, doygun ve çok çarpıcı renklere sahip bir cilde sahiptirler. Tek renk değiller, bu yüzden onları tanımlamak istiyorsak, renk en uygun anahtar değil. En açık turuncudan siyah, sarı ve hatta kırmızıya kadar değişen bir renk yelpazesi bulabiliriz.

Daha önce de söylediğim gibi, türlerin içinde bulundukları durumlara uyum sağlamasını ve yalnızca en güçlülerin hayatta kalmasını ve gelişmesini sağlayan bir doğal seçilim süreci vardır. Tarih boyunca bu kurbağaların avcıları onları yutmaya çalışırken öldüler, güçlü zehir etkileri nedeniyle. Bu nedenle, bu durumda kurbağalar, yırtıcıyı zehirli olduğu konusunda "uyarmak" için dikkat çekicidir ve onu yakalamaya bile zahmet etmez.

Doğada normal olan şey, başka bir hayvana av olmamak için saklanmaktır, ancak dendrobatidler bunun tam tersidir. Çok çeşitli ekosistem türlerinde yaşayabilirler. Tropikal ormanlar, And ormanları ve nehir kıyısı bölgelerinde olduğu gibi bulut ormanları gibi yerlerde bulunabilirler. Bu hayvanlar bile 2000 metreye kadar hayatta kalabilirler.

Dendrobatid kurbağaların özellikleri

Bu kurbağalardan birini görebilmek için gün boyunca tropik bir ormana girmemiz gerekiyor. Çarpıcı renkleri sayesinde onları nispeten kolay bulabiliriz. Günlüktürler ve diyetleri şunlara dayanır: küçük böcekleri ve eklembacaklıları avlamak Karıncalar, termitler, böcekler, akarlar vb. gibi, ancak yeme alışkanlıklarının farklı kurbağa türleri arasında büyük ölçüde farklılık gösterme eğiliminde olduğunu belirtmekte fayda var.

Daha önce bahsettiğim gibi, bu kurbağaların sahip olduğu yüksek toksisite seviyeleri, bu kurbağaların çoğunun deri yüzeyinde bulunan toksik alkaloidlerden kaynaklanmaktadır. Büyük çoğunluğu, diğer canlıların yüzeyinde doğrudan temas ettiklerinde, ölüme neden olabilirler.

yırtıcı adaptasyon

Zehirli kurbağaların avcılarından kaçmak için sahip oldukları bu stratejinin bir özeti olarak, kurbağaların giderek daha güçlü zehirler elde ettikleri doğal seleksiyon sürecinin de birçok yırtıcı hayvanın lehine hareket ettiğini de eklemeliyiz.

Diyeti birkaç tane olan yırtıcı hayvanlar var. amfibi türleri gelişen ve Zehiri yutma tehlikesi olmadan yemeden önce kurbağanın derisini yüzebilirler. Örneğin, su samuru, sansar veya vizon, kurbağayı yemeden önce derisini yüzmeyi öğrenmiş bazı mustelidlerdir. Biz insanlar da aynısını yapıyoruz.

Bir merak olarak, bazı kabilelerde, daha zor hayvanları avlayabilmek için oklara kurbağaların zehri emdirildi. Bu nedenle, ok başlı kurbağalar adını alırlar.