Ψάρια μάγισσας

Σήμερα πρόκειται να μιλήσουμε ψάρια μάγισσας των οποίων η εμφάνιση είναι πολύ περίεργη. Δεν έχουν σαγόνι και είναι παρόμοια με τα χέλια. Είναι επίσης γνωστοί με το όνομα του hagfish. Το επιστημονικό του όνομα είναι Μυξίνη και ανήκει στην οικογένεια myxinidae.

Εάν θέλετε να μάθετε τα πάντα για τα ψάρια μάγισσας, διαβάστε και ανακαλύψτε τα μυστικά του.

Χαρακτηριστικά των ψαριών μάγισσας

Αυτό το περίεργο ψάρι έχει γυμνό δέρμα και έχει βλεννογόνους αδένες στο δέρμα του. Ο σκελετός του αποτελείται κυρίως από χόνδρο. Είναι γνωστοί ως ψάρια μάγισσας και ταξινομούνται στο αγνάτη.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, δεν διαθέτουν σαγόνι και έχουν μόνο ένα ρουθούνι. Αναπτύσσονται στον βυθό και, επομένως, δεν έχουν πολύ αναπτυγμένα μάτια. Χωρίς να έχει ένα πολύ σαφές όραμα για το περιβάλλον, δυσκολεύεται να εντοπίσει τα θύματά του.

Τα περισσότερα ψάρια μάγισσας έχουν εξαφανιστεί λόγω της μικρής τους εξέλιξης. Ένα ψάρι χωρίς σαγόνι και με ένα όραμα που μόλις του δίνει πληροφορίες για το περιβάλλον στο οποίο περιβάλλεται, δυσκολεύεται να κυνηγήσει.

Μεταξύ των αγνάθων απαντώνται μόνο λυχναρίες και λαγόψαρα. Οι λάμπες τρέφονται με το αίμα άλλων ψαριών, ενώ οι πετρόψαροι τρέφονται με σφάγια ή de peces βαφή Και τα δύο είδη δεν έχουν σαγόνια, γεγονός που καθιστά δύσκολη τη σίτιση.

Θεωρούνται ένα από τα πιο πρωτόγονα ψάρια που υπάρχουν, γι 'αυτό υπόκεινται σε επικείμενη εξαφάνιση. Αν και είναι υπανάπτυκτα ζώα, είναι απαραίτητα συστατικά της οικολογίας των θαλάσσιων συστημάτων. Ο ρόλος σας στο τα θαλάσσια συστήματα πρέπει να «ανακυκλώνουν» οργανική ύλη. Και δεδομένου ότι υπάρχει μεγάλη αφθονία αυτών των ζώων στον βυθό και τρέφονται με πτώματα, αναγεννούν την αποσυντιθέμενη οργανική ύλη και καθαρίζουν λίγο τον πυθμένα του ωκεανού.

σίτιση

Κατ 'εξοχήν, είναι ευκαιριακοί κατακριτικοί αφού τρέφονται με τα πτώματα που βρίσκονται στο δρόμο τους. Όλα τα θαλάσσια ψάρια και απορρίψεις από την αλιεία είναι καλό φαγητό για ψάρια μάγισσας. Ωστόσο, δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της παρουσίας αυτών των ζώων επικεντρώνεται στον βυθό, είναι αδύνατο για όλα αυτά να τρέφονται αποκλειστικά με καρόνι. Ορισμένες μελέτες για αυτά τα hagfish έχουν εξετάσει τα περιεχόμενα του στομάχου μερικών αιχμαλωτισμένων hagfish και κάποια βενθικά ασπόνδυλα, γαρίδες και μερικά σκουλήκια πολυχαιτών.

Αν και υπάρχει γνώση σχετικά με αυτόν τον πιθανό τύπο σίτισης, δεν ήταν δυνατό να παρατηρήσουμε άμεσα τον τρόπο με τον οποίο τρώνε αυτό το είδος ειδών.

Αυτό που είναι γνωστό για τη διατροφή αυτού του ψαριού είναι ότι αρπάζει ένα νεκρό ψάρι ή που πεθαίνει και με τη γλώσσα του είναι σε θέση να εισέλθει στο εσωτερικό του σώματος για να το φάει από μέσα. Όταν τα ψάρια πεθαίνουν, παίρνουν την ευκαιρία να φάνε τα ενδύματά τους ενώ είναι ακόμα ζωντανοί. Αυτά τα ψάρια είναι σε θέση να τρώνε έως και αρκετές φορές το βάρος τους σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οικότοπος

Το witchfish κατοικεί σχεδόν σε όλες τις θάλασσες, αρκεί οι θερμοκρασίες να είναι μέτριες. Τα πιο διάσημα ψάρια του hagfish κατοικούν στον Ατλαντικό Ωκεανό και φτάνουν σε μισό μέτρο σε μήκος. Τρέφεται με μερικά ψάρια που πεθαίνουν και πεθαίνουν, εκτός από εκείνα που είναι ήδη νεκρά. Γι 'αυτό, τους τρυπά με τη δυνατή γλώσσα και τα δόντια του και τρώει το κρέας και τα έντερα.

Μάγισσα ψάρια λάσπη

Ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν αυτό το ζώο τόσο ξεχωριστό και μοναδικό είναι το περίφημο λάσπη του. Είναι μια ζελατινώδης ουσία που καλύπτει τα ψάρια και απελευθερώνει σε μεγάλες ποσότητες όταν αισθάνεται άγχος. Η αηδία αυτής της λάσπης έχει έναν λόγο: την άμυνά της. Αυτό το slime χρησιμοποιείται από αυτά τα hagfish για να αμυνθεί έναντι των αρπακτικών που προσπαθούν να τα κυνηγήσουν.

Όταν τα ψάρια αισθάνονται μια προσέγγιση στο δέρμα τους, προκαλεί τα βράγχιά σας να φράξουν με βλέννα. Δεν ήταν δυνατό να αποδειχθεί εάν η λάσπη είναι τοξική, αν και πιστεύεται ότι είναι. Η σύνθεση αυτής της λάσπης είναι ως επί το πλείστον νερό, αμινοξέα, μερικά οσμωτικά και πρωτεϊνικά νήματα.

Χάρη στο λεπτό σώμα του, μπορεί να περάσει από πολύ στενά μέρη για να αμυνθεί και να φύγει από καρχαρίες. Επιπλέον, εάν απορροφηθούν από τον αρπακτικό τους, τα βράγχια αυτής της λάσπης θα τους πλημμυρίσουν με τέτοιο τρόπο ώστε να τους φτύνουν χωρίς να τους βλάψουν και θα μπορέσουν να ξεφύγουν.

Δέρμα και σύνθεση

Κάτω από το δέρμα της μάγισσας υπάρχει μια κοιλότητα που είναι γεμάτη με αίμα και διαθέτει πολύ χώρο. Πιστεύεται ότι με αυτόν τον χώρο, το hagfish μπορεί να αυξήσει την ποσότητα λάσπης που δημιουργούν έως και 35% πριν γεμίσει πλήρως. Για να επιβεβαιωθεί αυτό, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη στην οποία προσομοιώνουν ένα δάγκωμα καρχαρία με μια μηχανή σαν μια γκιλοτίνα με δόντια καρχαρία. Όταν συνέβη αυτό, το δέρμα αναδιπλώθηκε γύρω από το δόντι, δίνοντας στα άλλα όργανα άφθονο χώρο για να απομακρυνθούν. Ωστόσο, όταν το ίδιο δέρμα συνδέθηκε απευθείας με τους μύες ενός νεκρού ψαριού για να ταΐσει, το δόντι ήταν πολύ εύκολα τρυπημένο.

Το Hagfish μπορεί να σχηματίσει κόμπους με το σώμα τους χάρη στο χαλαρό, γυμνό δέρμα τους. Αυτό τους κάνει να αντισταθμίζουν την έλλειψη των σαγονιών τους, καθώς, στριφογυρίζοντας σε έναν κόμπο, είναι σε θέση να σχίσουν το κρέας από αποσυντεθειμένα νεκρά πτώματα και να τα τρέφουν.

Ατύχημα με hagfish

Μια περίπτωση που δεν θα ξεχαστεί ήταν το ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο του Όρεγκον στο οποίο ένα φορτηγό περιστράφηκε και ανατράπηκε, με μια δεξαμενή μέσα. με πάνω από τρεις τόνους hagfish επί του σκάφους. Όταν ολόκληρο το περιεχόμενο της δεξαμενής χύθηκε στο δρόμο, το hagfish, αγχωμένο, απλώθηκε παντού το περίφημο κολλώδες λάσπη τους. Όταν το λάσπη αναμίχθηκε με το νερό, μετέτρεψε όλη την άσφαλτο σε κολλώδη κόλαση.

Το λάσπη είναι πολύ πυκνό και δύσκολο να αφαιρεθεί από τα ρούχα, τόσο που οι ειδικοί συμβουλεύουν να πετάξουν τα ρούχα. Για τον καθαρισμό του δρόμου, απαιτήθηκαν βαριά μηχανήματα ικανά να αφαιρέσουν το λάσπη.

Όπως μπορείτε να δείτε, το ψάρι μάγισσας είναι ένα από τα πιο σπάνια και πιο πρωτόγονα στον κόσμο και η λάσπη του μελετάται σε βάθος, καθώς μπορεί ενδεχομένως να γίνει η λύκρα του μέλλοντος.