Σήμερα πρέπει να μιλήσουμε για ένα κάπως εξωτικό ψάρι. Είναι περίπου ψάρι san pedro. Είναι επίσης γνωστό με το κοινό όνομα των ψαριών San Martín και το επιστημονικό του όνομα είναι Zeus Faber. Ανήκει στην ομάδα των τηλεοράσεων και θεωρείται λιχουδιά στη γαστρονομία, αν και, καθώς δεν είναι γνωστά πολλά για το είδος, δεν καταναλώνεται ευρέως στον κόσμο.
Ας μάθουμε περισσότερα για τα ψάρια San Pedro!
Κύρια χαρακτηριστικά
Αυτό το ψάρι έχει το σώμα αρκετά συμπιεσμένο πλευρικά και οβάλ. Το χρώμα είναι κίτρινο-ελαιόλαδο σαν να ήταν εμποτισμένο με λάδι. Μπορείτε να δείτε ένα μοτίβο οριζόντιων γραμμών από το κεφάλι έως την ουρά με ένα μεγάλο σκοτεινό σημείο στις πλευρές του. Το κεφάλι είναι μεγαλύτερο από το κανονικό και έχει οστέινες κορυφογραμμές. Αν και το κεφάλι είναι μεγάλο και τα μάτια του το συνοδεύουν, το στόμα του είναι μικρότερο και παρατεταμένο.
Είναι ψάρια που όταν φτάσουν στη σεξουαλική ωριμότητα αναπτύσσουν μακρύτερα νήματα στο πίσω μέρος του ραχιαίου πτερυγίου. Αυτό χρησιμοποιείται συνήθως ως ένδειξη για εκείνους τους ερευνητές που προσπαθούν να μελετήσουν το είδος και να ανακαλύψουν το στάδιο του. Έχει μικρές κλίμακες, αν και σε ορισμένα είδη δεν είναι αισθητές.
Τα μάτια είναι έντονα κίτρινα και τα ρουθούνια είναι πολύ κοντά και κολλημένα μεταξύ τους. Το φυσιολογικό είναι αυτό Το προσδόκιμο ζωής του είναι περίπου 12 χρόνια και αυτή τη στιγμή φτάνει σε μήκος 60 cm και περίπου 10 kg βάρους. Έχει μια αρκετά μοναχική συμπεριφορά, αν και μερικές φορές μπορεί να φανεί ότι σχηματίζει σχολεία έως 6 ή 7 δειγμάτων. Αυτό μπορεί να φανεί στην εποχή του ζευγαρώματος, για να αυξηθεί η πιθανότητα εύρεσης συντρόφου.
Το κύριο χαρακτηριστικό που κάνει αυτό το ψάρι να ξεχωρίζει περισσότερο είναι η άσχημη εμφάνισή του. Όχι επειδή είναι άσχημο, αλλά λόγω αυτής της πτυχής, θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο για μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς οι ψαράδες και οι καταναλωτές δεν μπήκαν στον κόπο να προσπαθήσουν να τους πιάσουν. Ήταν πιο συνηθισμένο να αλιεύουμε άλλα ψάρια, όπως μπακαλιάροι, μπεκατσίνι και σαρδέλες. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, πολλοί γευσιγνώστες έχουν δοκιμάσει το εξαιρετικό κρέας του και έχουν αναδείξει το ψάρι San Pedo ως ένα από τα πλουσιότερα εδέσματα. Το κρέας του είναι τρυφερό, λεπτό και λευκό και όταν τρώγεται μαλακώνει πολύ τον ουρανίσκο.
Εύρος και οικότοπος
Αυτά τα ψάρια βρίσκονται στις ρηχές περιοχές της θάλασσας. Θεωρείται πελαγικό είδος. Το χαμηλότερο βάθος που έχει βρεθεί είναι 200 m. Συνήθως κυνηγά το θήραμά του χωρίς να το βλέπεις, καθώς θάβεται στην άμμο στο βυθό της θάλασσας και στη συνέχεια ανεβαίνει στην επιφάνεια. Ο τομέας διανομής του καλύπτει σχεδόν όλες τις θάλασσες του κόσμου. Όπου υπάρχει μεγαλύτερη συγκέντρωση μπορεί να υπάρχει περιοχές από τη Μεσόγειο έως τη Μαύρη Θάλασσα. Μπορούν επίσης να βρεθούν σε περιοχές του Ανατολικού Ατλαντικού όπως η Αυστραλία, η Ιαπωνία και η Νέα Ζηλανδία.
Μπορούμε εύκολα να βρούμε αυτό το ψάρι στην Ισπανία από το ένα άκρο της χερσονήσου στο άλλο. Αν θέλουμε να καταναλώσουμε αυτό το ψάρι, είναι πιθανό να μπερδευόμαστε γιατί λαμβάνει διαφορετικά ονόματα, ανάλογα με την περιοχή που το παραγγέλνουμε. Για παράδειγμα, στη χώρα των Βάσκων είναι γνωστός ως Muxu Martin. Σε αυτήν την περιοχή είναι γνωστό και καταναλώνεται ως νόστιμο ψάρι.
Δίαιτα ψαριών San Pedro
Αν και αυτό το ψάρι δεν φαίνεται πολύ τρομακτικό, βρίσκεται ψηλά στην τροφική αλυσίδα, μαζί με άλλους θηρευτές. Το πιο συνηθισμένο είναι ότι η διατροφή τους βασίζεται σε άλλα ψάρια διαφορετικών ειδών και στη νεανική φάση. Μεταξύ των αγαπημένων σας μενού είναι σαρδέλες, αντσούγιες και αρένες. Εάν αυτά τα ψάρια δεν μπορούν να βρουν την προτιμώμενη τροφή τους, μπορεί να στραφούν σε άλλο φαγητό όπως σουπιές, μαλάκια κεφαλόποδων και καλαμάρια.
Για να κυνηγήσει το θήραμά του, χρησιμοποιεί μια πιο πρωτότυπη τεχνική. Πρώτον, θάβεται στο βυθό της θάλασσας για να περάσει απαρατήρητο και να πιάσει την λεία του αιφνιδιαστικά. Όταν θάβεται, αφήνει μόνο την κορυφή ή τη ράχη του για να χρησιμεύσει ως άγκιστρο για να δαγκώσει ένα άλλο ψάρι. Τότε πηδάει για αυτήν και την ανεβάζει.
Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιεί για να συλλάβει το φαγητό του είναι αυτή στην οποία πλησιάζει τα θύματά του πολύ αργά και τους επιπλέουν με τα ρύγχη τους μέχρι να το καταπιούν. Έχουν τόσο λεπτό σώμα, είναι υπέροχοι κολυμβητές.
Αναπαραγωγή
Αυτά τα ψάρια χρειάζονται πολύ χρόνο για να φτάσουν στην ενηλικίωση και να έχουν την ικανότητα αναπαραγωγής. Το πιο φυσιολογικό είναι ότι χρειάζονται μεταξύ 3 και 4 ετών για να έχουν τη δυνατότητα να έχουν τη δική τους νεαρή. Ένας άλλος δείκτης ωριμότητας είναι το μήκος του. Πρέπει να είναι μεταξύ 29 και 35 εκατοστών για να γνωρίζετε ότι είναι ήδη κατάλληλα για αναπαραγωγή.
Αναπαράγονται με ωορρηξία. Το θηλυκό γεννά τα αυγά της και τα απελευθερώνει στη θάλασσα. Αυτά τα ωάρια γονιμοποιούνται αργότερα από το αρσενικό, απελευθερώνοντας το σπέρμα. Η περιοχή όπου συνήθως αναπαράγονται και γεννιούνται είναι σε ρηχά νερά, περίπου 100 μέτρα. Και τα αυγά και οι προνύμφες είναι βενθικές και μπορούν να αναπτυχθούν στα βάθη έως ότου αποκτήσουν δεξιότητες κολύμβησης.
Η διαδικασία αναπαραγωγής συμβαίνει συνήθως τους καλοκαιρινούς μήνες όταν οι θερμοκρασίες είναι υψηλότερες και η τροφή είναι πιο άφθονη. Ανάλογα με τη θερμοκρασία στην οποία βρίσκεται το νερό, η διαδικασία γονιμοποίησης μπορεί να συμβεί νωρίτερα. Σε εκείνα τα ζεστά νερά Μπορείτε να δείτε τα ψάρια San Pedro στην περίοδο παραγωγής την άνοιξη.
Τα νεαρά δείγματα ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις για να βρουν το ιδανικό μέρος για να γεννήσουν τα αυγά τους. Από την άλλη πλευρά, οι παλαιότεροι μένουν στις συνηθισμένες περιοχές για να εκτελέσουν την ωοτοκία. Μπορούμε να πούμε ότι είναι ψάρια των παραδόσεων. Μόλις γεννήσουν τα αυγά τους, έχουν μεγάλη όρεξη και αρχίζουν να καταβροχθίζουν γρήγορα τη λεία. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο η αναπαραγωγή πραγματοποιείται το καλοκαίρι.
Ελπίζω ότι με αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα ψάρια San Pedro και πόσο καλό είναι στη γαστρονομία.