Υπάρχουν πολλά ψάρια που μοιάζουν με άλλα ζώα. Εμφανίζεται στην περίπτωση του Κόκορας ή η ψάρια κροκοδείλων. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πλησιάσουμε για να συναντήσουμε το ψάρια βατράχου. Είναι ένα ψάρι του οποίου το επιστημονικό όνομα Halobatrachus didactylus και του οποίου η εμφάνιση μοιάζει με εκείνη ενός φρύνου. Έχει δηλητηριώδη χαρακτηριστικά και είναι το μόνο εναπομένον είδος του γένους Halobatrachus.
Σε αυτό το άρθρο θα σας πούμε για τα χαρακτηριστικά, τον τρόπο ζωής και τις περιέργειες αυτού του είδους. Θέλετε να μάθετε περισσότερα για το frogfish;
Κύρια χαρακτηριστικά
Έχει δομή οστού πολύ παρόμοια με αυτή του ορθαγορίσκος. Το μήκος που φτάνουν τα ενήλικα δείγματα είναι συνήθως περίπου 50 cm. Το σώμα είναι πολύ παρόμοιο με εκείνο ενός φρύνου και, ως εκ τούτου, λαμβάνει αυτό το κοινό όνομα. Έχει στρογγυλεμένο και αρκετά μεγάλο σώμα με φαρδύ στόμα.
Έχει δύο αγκάθια που καλύπτονται από το δέρμα και δύο ραχιαία πτερύγια. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο έχει τρία κοντά, ισχυρά αγκάθια που καλύπτονται από το δέρμα. Το δεύτερο είναι μακρύτερο και έχει μεταξύ 19 και 24 μαλακές ακτίνες με απαλό δέρμα και καλύπτεται με ένα είδος βλέννας που παράγει για να προστατευτεί. Είναι μια αδύνατη μάζα που της επιτρέπει να ολισθαίνει όταν οι αρπακτικοί προσπαθούν να τα συλλάβουν.
Το χρώμα του είναι ανοιχτό καφέ και έχει διάφορα καφέ σημεία. Εμφανίζεται, όπως και άλλα ψάρια όπως το λευκός καρχαρίας ή η ψάρια barracuda, ως επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Και είναι ότι έχει δηλητηριώδη αγκάθια που καρφώνει αυτούς τους ανθρώπους που θέτει ως στόχο του.
Εύρος, οικότοπος και συμπεριφορά
Μπορούμε να βρούμε toadfish σε ολόκληρο στην ακτή του Ατλαντικού της Αφρικής και στη Δυτική Μεσόγειο. Χρειάζεται πιο ζεστά και ρηχά νερά, γι 'αυτό κατοικεί υποτροπικά θαλάσσια νερά. Μπορούμε να δούμε μερικά δείγματα από 10 μέτρα βάθος έως 50 μέτρα περισσότερο ή λιγότερο. Αν και είναι κυρίως θαλάσσια ψάρια, έχουν δει ότι κατοικούν σε μερικά ποτάμια στη Γκάμπια.
Συνήθως, είναι ένα αρκετά καθιστικό ψάρι. Δεν τείνει να κινείται υπερβολικά, αλλά παραμένει σε μαλακή άμμο ή λάσπη για τις περισσότερες φορές. Μερικές φορές κρύβονται κάτω από την άμμο ή ανάμεσα στις ρωγμές των βράχων για να κρυφτούν από πιθανούς αρπακτικούς ή απλά να μην χρειάζεται να ανησυχούν γι 'αυτά.
Τρέφεται με άλλα θηράματα που κυνηγά χάρη στην ικανότητα καμουφλάζ του. Η διατροφή τους αποτελείται κυρίως από άλλα μικρότερα ψάρια, μερικά μαλάκια και καρκινοειδή. Έχει μια κάπως περίεργη συμπεριφορά στην αναπαραγωγή του. Το θηλυκό γεννά τα αυγά (αρκετά μεγάλα σε μέγεθος) και τα κρατάει το αρσενικό. Για να διαφημιστεί η προστασία των εν λόγω αυγών και ως απειλή για τα υπόλοιπα de peces τριγύρω, ο φρύνος είναι ικανός να εκπέμπει μια σειρά από ήχους. Μεταξύ των ήχων είναι ικανό να εκπέμψει Βρίσκουμε κάποιους σφυγμούς, γκρίνια και το τυπικό "κροκό" που φτιάχνουν φρύνοι και βάτραχοι. Αυτός είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο το κοινό τους όνομα έρχεται σε αυτόν που ούτε ζωγραφίστηκε.
Αυτές οι στίχοι χρησιμεύουν για να κρατήσουν τη γυναίκα όσο το δυνατόν πιο κοντά και να αποτρέψουν άλλα αρσενικά που μπορεί να προσβάλουν τα αυγά.
Κίνδυνος δηλητηριάσεων
Όπως έχουμε πει προηγουμένως, τα ψάρια φρύνος είναι ένα είδος που ταξινομείται ως επικίνδυνο για τον άνθρωπο και τους λουόμενους. Όντας σε βάθη μεταξύ 10 και 50 μέτρων, Πολλοί κολυμβητές μπορεί να τους συναντήσουν και να δαγκωθούν. Το δηλητήριο που τους εγχέει είναι ο κίνδυνος του δαγκώματος του.
Το τσίμπημα δεν είναι θανατηφόρο, αλλά το γεγονός ότι οι συνέπειες του δαγκώματος διαρκούν πολύ καιρό έχει μεγάλη σημασία. Ο πόνος μετά το δάγκωμα είναι άμεσος και πολύ δυνατός. Η πληγείσα περιοχή θα πρηστεί και θα υπάρξουν κάποιες κυψέλες και έντονο κάψιμο. Ανάλογα με τον τύπο του δαγκώματος που έχετε πάρει, ο πόνος μπορεί να εξαπλωθεί σε όλο το άκρο μέχρι να παραλυθεί. Είναι μια βακτηριακή λοίμωξη που οδηγεί στην εμφάνιση ερεθισμένου τραύματος. Εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερα προβλήματα.
Ο πόνος μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες και να παρουσιάσει χρόνιο πόνο για αρκετούς μήνες στην πληγείσα περιοχή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αγκύλωσης. Είναι ένας τύπος επακόλουθων που αφήνει το δάγκωμα αυτού του ψαριού και που προκαλεί έλλειψη κίνησης στις αρθρώσεις που περιβάλλουν το δάγκωμα. Αυτή η έλλειψη κίνησης μπορεί να συμβεί εν μέρει ή πλήρως.
Πώς να αντιμετωπίσετε το δηλητήριο toadfish
Το δηλητήριο από το δάγκωμα αυτού του ψαριού δεν έχει κανένα κατάλληλο αντι-δηλητήριο που μπορεί να το εξαλείψει εντελώς. Επομένως, είναι απαραίτητο να μάθουμε περισσότερα για αυτό το δηλητήριο για να το θεραπεύσουμε. Τα συμπτώματα και οι βλάβες πρέπει να ελέγχονται καλά για την αποφυγή πιθανών επιδεινώσεων.
Στη συνέχεια, θα περιγράψουμε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε σε περίπτωση δαγκώματος toadfish:
- Προσπαθήστε να εξαγάγετε όσο το δυνατόν περισσότερο δηλητήριο για να κάνετε την πληγή λιγότερο σοβαρή. Πρέπει να ασκήσετε πίεση στην πληγή έτσι ώστε να αιμορραγεί όσο το δυνατόν περισσότερο και η μεγαλύτερη ποσότητα δηλητηρίου εξάγεται.
- Θα τοποθετήσουμε ένα τουρνουά λίγα εκατοστά πάνω από την πληγή και θα το χαλαρώσουμε έτσι ώστε το αίμα να κυκλοφορεί.
- Χρησιμοποιούμε ζεστό νερό έως περίπου 50 βαθμούς για να μειωθεί ο πόνος. Θα το κάνουμε για μία ώρα ή μιάμιση ώρα.
- Εάν η πληγή δεν αιμορραγεί, Θα πρέπει να κάνουμε το κόψιμο έτσι ώστε η αιμορραγία να αποβάλει περισσότερο δηλητήριο. Η πληγή που πρέπει να προκαλέσουμε πρέπει να είναι πολύ μικρή, ώστε να μην χρειάζεται χειρουργικό κλείσιμο.
- Συνιστάται η ένεση ποσότητας 0,1-0,5 ml υπερμαγγανικού καλίου 5%. Αυτό πιθανότατα θα πρέπει να γίνει από έναν εξειδικευμένο γιατρό.
- Για τον έλεγχο του πόνου του τσίμπημα, είναι καλό να εισάγετε υδροχλωρική μεπεριδίνη ενδομυϊκά.
Όπως πάντα, η καλύτερη θεραπεία για αυτό είναι η πρόληψη. Ας προσέξουμε τα σημάδια κινδύνου και να περιορίσουμε τα μπάνια μας στα επιτρεπόμενα και ασφαλέστερα μέρη. Ελπίζω ότι αυτές οι πληροφορίες θα σας βοηθήσουν να μάθετε περισσότερα για το frogfish.